ปริมาณสู่คุณภาพ

', '

จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์

กฏของการพัฒนาอย่างหนึ่งคือ
การพัฒนาในเชิงคุณภาพมักจะเกี่ยวพันกับการสั่งสมทางปริมาณ
ฟังดูแล้วอาจเป็นนามธรรมหน่อยนะครับ

คนที่ขายก๊วยเตี๋ยวมาแล้ว 15 ปี ปรุงเวยเตี๋ยวไปแล้วเป็นหมื่นๆชาม
ควรมีความสามารถในการปรุงให้รสชาติเอร็ดอร่อยถูกปากลูกค้า

ช่างซ่อมรถ ทำงานประจำอู่มาแล้ว 20 ปี ฝีมือซ่อมจะต้องเยี่ยม
สามารถเข้าใจกลไกทั้งหมดของเครื่องยนต์ได้ทะลุปรุโปร่ง

สมุห์บัญชีที่ผ่านงานบัญชีมาแล้ว 8 บริษัท เป็นเวลา 20 ปี
ควรมีความสามารถทางบัญชีเป็นเลิศ

นักฝึกอบรม นักบรรยายที่สอนมาแล้วนับพันนับหมื่นครั้ง
จะต้องเป็นนักบรรยายที่จับจิตใจผู้ฟัง

นี่คือกฏเกณฑ์ของธรรมชาติที่ควรจะเป็น

เป็นเรื่องของการสั่งสมทางปริมาณ ปรุงก๊วยเตี๋ยวชาม ซ่อมรถมากครั้ง
ทำบัญชีเยอะแยะ บรรยายหลายหน ปริมาณครั้งที่ทำ ที่ปฏิบัตินั้นเอง
ก่อให้เกิดการพัฒนาขึ้นในเชิงคุณภาพ กล่าวคือ
สามารถทำให้งานๆนั้นดียิ่งขึ้นเป็นลำดับตลอดมา

ใครก็ตามที่ทำงานมานานปี แต่ฝีมือไม่พัฒนาไปตามวันเวลาที่ผ่าน
คนๆนั้นฝืนกฏธรรมชาติครับ จะเป็นคนที่มีชีวิตอยู่ไปวันๆ อย่างเซ็งๆ
น่าเบื่อหน่าย รำคาญงาน รำคาญคนอื่น รำคาญแม้แต่ตัวเอง

จะทำให้ปริมาณเป็นคุณภาพได้ จึงต้องการความสามารถในการสังเกตุ จดจำ
ประเมินผล และสรุปบทเรียน เพื่อนำไปสู่การแก้ไขในการกระทำครั้งใหม่

นี่คือความจัดเจนที่จำเป็นมากของคนที่รู้จักพัฒนาตนเองตลอดเวลา