ไม่เห็นมีความดีที่มองเห็น
เหมือนตาลเดี่ยวยืนต้นทนลำเค็ญ
ต้องโอนเอนเบนลู่สู้แดดลม
เคยสร้างบุญสร้างคุณการุณย์มิตร
เคยร่วมจิตร่วมคิดสนิทสนม
มีเพ่อนรักสมัครพร้อมน้อมนิยม
มีคู่ชมคู่ชิดสนิทกาย
แต่บัดนี้มีคันขอบมอบให้ฉัน
ต้องเดินไปทางนั้นอย่างมุ่งหมาย
ถ้าไม่เดินขัดขืนฝืนต้องตาย
มีแต่ตัวหัวใจหายไปคนเดียว
ฉันมองเห็นหนทางไกลในไพรกว้าง
สุดอ้าวว้างหาใครมาแลเหลียว
ไม่มีเพื่อนมิตรรักสักคนเดียว
ใจเริ่มเสียวกลัวฟ้าฝนเหลือทนแล้ว
ชีวิตหนึ่งซึ่งเป็นเราหากเศร้าสร้อย
ก็จะพลอยแพ้พ่ายไม่ผ่องแผ้ว
มีความอดความทนจนมีแนว
คงส่อแววความดีมีแก่ตัว
สุเมธ แสงน้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น