ทางเท้าทอดเงาหม่น
ท่วงคนเหงา
ยังคืนค่ำค่อนขวางระหว่างเงา
ใต่ฝ้าต่ำคร่ำเก่าคุ้นเคยกัน
ช่องทางเดินที่นั่งเงาตะคุ่ม
รายโคนพุ่มพราง
ภาพราวความฝัน
คร่ำคนเงียบงันเฉาชวนเงางัน
ครุ่นคอยวันคืนว้างที่ว่างวน
ท่อทองเหลืองทะลักเพลงทุรนไหล
คั้น
อารมณ์ขมอาลัย-ผ่าวไอฝน
เหมือนย้ำกลอนเก่าก่อนเคยร้อนรน
ให้คืนคนคืนค่าให้คลาไคล
พอแผ่วเพลงประเลงหายพลันวาย
หวัง
ที่ยืนยังที่นั่งมิติงไหว
ใจหยุดจับจดจ่อระย่อใจ
จะโหยหาต่อไปก็เปลืองปราณ
มาตอกเติมความตรมมางม
เหงา
เอ๋ยผองเพื่อนผีเศร้าไร้สุสาน
จำสิงร่างร้านเหล้าแห่งร้าวราน
พรุ่งและวานเลือนหวังว่าพลั้งเลย
สุดขอบโถงทึบทู่
ประตูถ่าง
เรื่อแสงรางตัดเงายืนเฉาเฉย
เหนือหัวฟุบหลุบไหล่แว่วใครเปรย
ใครจะเลยร่างลับไม่กลับมา
ใครขลาดเขลา
เนายังต้องนั่งนิ่ง
ใครกล้าไปต้องวิ่งต้องฟันฝ่า
เงานีออนบิดเบี้ยวทอดเกลียวมา
กว่าฝนหายใครหนาจะร่าเริง
2.เพลงปีศาจคอนกรีตเริ่มหวีดร้อง
ทะมื่นจ้องแสยะหยันความยุ่งเหยิง
ท่ามนครฝนร้ายเฝ้าร่ายเพลิง
สาดซัดเชิงตะกอนศพฟ้อนรำ
วิเวก กาญจน์กมุท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น