หลังจากที่คะแนนวิชานิติกรร มได้ประกาศออกมา (และก็ได้คะแนนอยู่พอสมควร ไม่ได้น้อยจนน่าเกลียด) เมื่อวันก่อนจึงได้มีโอกาสไปช่วยติววิชานิติกรรม(และแพ่ง : หลักทั่วไปแถมอีก 1 วิชา) ให้กับเพื่อนอยู่ประมาณ 5-6 คน ซึ่ง 2 คนในกลุ่มที่ได้ช่วยเหลือนั้นเป็นคนที่พิเศษไม่เหมือนกับเรา กล่าวคือ เขาทั้งสองคนนั้นมองไม่เห็น หรือจะพูดง่ายๆ คือเป็นคนพิการตาบอดนั่นเอง
จ ากเหตุการณ์ดังกล่าว ข้าพเจ้าจึงรู้สึกว่า คนพิการ ก็ไม่ได้มีความสามารถที่ด้อยไปกว่าเราเลย เพราะแม้ว่าเขาจะมองไม่เห็น เขาก็สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ร่วมกับคนปกติทั่วไป หากแต่เป็นพวกเราต่างหากที่ไปประเมินค่าของพวกเขาเหล่านั้นต่ำลง (แม้แต่ตัวข้าพเจ้าเอง ก็ขอยอมรับว่าก่อนที่จะติวให้นั้นก็คิดหนักเหมือนกัน เพราะไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เพราะพวกเขามีข้อจำกัดในการมองเห็น และข้าพเจ้าก็ทึกทักไปเองว่าน่าจะมีข้อจำกัดทางจินตนาการเช่นกัน ทั้งที่ความจริงแล้วไม่ได้เป็นเช่นนั้น)
ด ังนั้นจากทีได้กล่าวมา ประกอบกับการนับถืออาจารย์วิริยะ(ผู้ซึ่งพิการทางสายตาเช่นกัน)เป็นทุนเดิม ข้าพเจ้าจึงลองมาค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับคนพิการ ซึ่งจากที่ได้ค้นมา พอจะสรุปคร่าวๆ ได้ดังนี้
คนพิการ หมายถึง บุคคลซึ่งความสามารถถูกจำกัดในการปฏิบัติกิจกรรมในชีวิตประจำวัน และการมีส่วนร่วมทางสังคมได้โดยวิธีการทั่วไป เนื่องจากมีความบกพร่องทางการมองเห็น การได้ยิน การเคลื่อนไหว การสื่อสาร จิตใจ อารมณ์ พฤติกรรม สติปัญญาหรือการเรียนรู้ และมีความต้องการจำเป็นพิเศษด้านต่าง ๆ เพื่อให้สามารถดำเนินชีวิต และมีส่วนร่วมในสังคมได้อย่างบุคคลทั่วไป โดยคนพิการนี้มีอยู่หลายประเภทด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็น พิการทางการมองเห็น (ตาบอด) พิการทางการได้ยิน (หูหนวก) รวมไปถึงพิการทางสติปัญญา หรือพิการซ้ำซ้อน เป็นต้น
คนพิการก็เป็นมนุษย์เหมือนกับคนอื่น ที่มีศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ จึงควรจะมีสิทธิเสรีภาพเหมือนกับประชาชนทั่วๆ ไป กล่าวคือ
ค วรมีสิทธิมนุษยชนในการเป็นพลเมืองตามกฎหมายต่างๆ เช่น สิทธิเพื่อการดำรงชีวิตในด้านต่างๆ สิทธิด้านบริการสุขภาพ สิทธิด้านการศึกษา สิทธิด้านการประกอบอาชีพ สิทธิในการรวมกลุ่ม สิทธิทางการเมือง สิทธิในการเข้าถึงหรือใช้บริการสาธารณะ รวมทั้งสิทธิในการใช้เทคโนโลยี เป็นต้น
น อกจากนี้ คนพิการยังควรมีสิทธิในการได้รับบริการตามความต้องการจำเป็นพิเศษอันเนื่องม าจากความพิการ อีกเช่นกัน กล่าวคือ คนพิการยังควรมีสิทธิเข้าร่วมตัดสินใจกำหนดนโยบายที่เกี่ยวข้องกับคนพิการ มีสิทธิได้รับการดูแลและฟื้นฟูสมรรถภาพตั้งแต่แรกเกิด และแรกเริ่มที่มีความพิการ เป็นต้น
นอก จากนี้ คนพิการยังควรได้รับการปฏิบัติที่ดีจากคนอื่นในสังคม ในลักษณะที่ให้ความช่วยเหลือโดยไม่ดูถูก และรัฐก็ยังควร ให้ความสำคัญและปฏิบัติตามเป็นสัญญาที่เกี่ยวข้องกับคนพิการโดยไม่ละเลยอีกด ้วย
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง พระราชบัญญัติการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการ พ.ศ.2534
หมายเหตุ : หากสนใจเกี่ยวกับสิทธิของคนพิการ โปรดอ่าน ถึงจะพิการ.......แต่ก็มีสิทธิ โดยธิติวัฒน์ เอี่ยมสอาด พ.ร.บ. คนพิการ โดยศศิภัทร์ ว่องสาทรกิจ และ สิทธิของคนพิการ โดยเจนจิรา เจนนุวัตร
---------------------
บรรณานุกรม
“สมาคมคนตาบอดแห่งประเทศไทย.” <http://www.tabod.net/>.2 พฤษภาคม 2550.
“มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย.”<http://www.tddf.or.th/librarybook.html>.2 พฤษภาคม 2550.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น