++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอาทิตย์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

หากจะรัก … ต้องกล้ายอมรับ กับความเจ็บ


ในที่สุดเขาก็กลับมา . . .เหมือนอะไรมันจะดีขึ้น
แต่ . . . ความเป็นจริงมันก็ยังคงเดิม
เรื่องที่เสียใจก็ยังคงเป็นเรื่องเดิมๆ
. . . ที่เคยทะเลาะกันตั้งแต่แรกเริ่ม

เธอไม่เคยปรับปรุงมัน
เพราะยังคงใช้เหตุผลเดิมๆ ว่า "จำเป็น"
ฉันก็ยังคงเสียใจไม่เคยเปลี่ยน
เพราะมันก็เป็นเรื่องที่ "จำเป็น"

เรายังคงมีเหตุผลของเรา . . .
เธอ "เหนื่อย" ที่จะต้องอธิบายมันทุกๆ ครั้ง
ในขณะที่ตัวของฉันเองก็รู้สึก "เหนื่อย"
. . . ที่จะต้องยกประเด็นเดิมๆ มาทะเลาะด้วย
นานวันไป ฉันเองก็ต้องเป็นฝ่ายที่ถอดใจ
ปล่อยเรื่องนั้นไป ทั้งๆ ที่ยังคาใจ

ในเมื่อเราเลือกที่จะรัก ก็ต้องทำใจกลับผลที่ตามมาเช่นกัน
หากไม่เจ็บปวด เราก็คงไม่รู้จักคำว่า "ความสุข"
อีกอย่าง . . . การที่เรายังมีเขามันก็เป็น "ความสุข" เช่นกัน

ในเมื่อคิดจะอยู่ด้วยกัน เราก็ต้องยอมปรับเข้าหากัน
ความรักบางครั้ง คำว่าคนละ "ครึ่งทาง" มันก็เป็นเรื่องที่สำคัญ
แต่หากบางครั้งมันไม่ใช่คำว่า "ครึ่งทาง"
. . . เราเองก็ต้องยอมเดินเข้าไปหาเขาเอง
หากเขาน้อย เราก็ควรจะเป็นฝ่ายมาก เพื่อเติมเต็ม
แต่ . . . ไม่ใช่เขามากแล้วเราจะน้อยลง

มากในความใส่ใจ เข้าใจ และเห็นใจ น้อยในความน้อยใจ และไม่พอใจ
ในเมื่อเราเลือกจะมีเขา ในเมื่อเขา คือ สิ่งที่เราต้องการ
เราจึงต้องยอม . . . ที่จะรักษามันไว้ทุกทาง

มันก็เหมือนสร้อยเพชรเลอค่า . . . ที่อยู่บนคอเรา
หากมีใครคนหนึ่ง . . . พยายามเอาสร้อยเพชรของเราไป
มันก็ไม่แปลกที่เราจะต้องยื้อ และทำทุกทาง
. . . เพื่อรักษาสร้อยเพชรเส้นนั้น

หากแต่ . . . การรักษาไว้ ซึ่งสร้อยเพชรต้องแลกกับชีวิต
เราก็จำเป็นต้องปล่อยมันไป . . . เพราะชีวิตของเราสำคัญกว่า

หากวันนี้ . . . เขาเป็นคนทำร้ายใจเรา. . . จนเจียนตาย
นั่นหมายความว่า . . . ความรัก กำลังจะฆ่าคุณ
คุณก็จำเป็นต้องปล่อย "ความรัก" นั้นไป . . .
เพราะหัวใจเราสำคัญกว่า



from http://learners.in.th/blog/kaediary/31801





love
ความรัก

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น