++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันพุธที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2550

ทำเรื่องให้ยุ่งยาก จากเรื่องไม่เป็นเรื่อง

บางเรื่องที่เกิดขึ้น หากเอาหูไปนา เอาตาไปไร่เสียบ้าง โลกนี้คงจะสุขสงบมากขึ้น
มีเรื่องเล็กๆ ขี้ปะติ๋วหลายเรื่อง ที่กลายเป็นเรื่องใหญ่ จากเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องนี่เอง
ทั้งๆที่ไม่น่าจะเป็นเรื่องขึ้นมาด้วยซ้ำ

หากพิจารณาให้ดีๆ
หากเรื่องนั้น ไม่ได้สร้างความเสียหาย เสื่อมเสีย เดือดร้อนมากมาย
แค่ทำให้รู้สึกหงุดหงิดใจเท่านั้น
แค่รำคาญใจเท่านั้น

มีคนเผลอมาเหยียบเท้า โดยไม่ตั้งใจ
เผลอมาเดินชนโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ ทำให้สิ่งของที่ถือมา ตกหล่น เสียหาย
เผลอทำแก้วกาแฟ หดรดเสื้อคุณ จากการเดินมาชนคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ
ฯลฯ

หากเจ้าคิดเจ้าแค้น เรียกร้อง ทวงสิทธิ์
เรียกค่าเสียหาย เสียเวลา
เจอหน้าทีไร ก็เรียกร้อง ติดตามทวงโวยวายถึงความเสียหายที่เกิดขึ้น
จากเรื่องเล็กน้อย จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ เมื่อคนอื่นที่รับรู้ นำไปพูดต่อ
ขยายความ วิพากษ์วิจารณ์ จนทั้งสองฝ่าย ยอมความกันไม่ได้
ทั้งๆที่เป็นเรื่องแค่ การเหยียบเท้า เผลอมาเดินชน และกาแฟหดรดเสื้อ

เมื่อเรื่องใหญ่ขึ้น ยอมกันไม่ได้ เพราะต่างยึดถือศักดิ์ศรี
จึงต้องเสียเวลาคิด แค้น เครียด เสียสุขภาพจิตจากเรื่องไม่เป็นเรื่อง

หากเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วเพียงนี้ ไม่คุ้มค่าในการนำมาคิดให้รกสมอง
ควรเอาเวลาไปคิดเรื่องที่สำคัญมากกว่า

ความจริง มองหาสาเหตุที่แท้จริง ปัญหามันอยู่ตรงไหน
แก้ไขให้ตรงจุดก็เท่านั้น

แต่คนเรามักจะยืดถือศักดิ์ศรี ความเป็นตัวตนของตนมากเกินไป
จนมองข้ามปัญหาที่แท้จริง
เรื่องเล็กเลยกลายเป็นเรื่องใหญ่อย่างช่วยไม่ได้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น