มาแล้วซันตาครอส
ท่าทางหยองกรอดกันทั่วหน้า
แบกถุงสะพายย่ามตามกันมา
ออกหอาหารย่านชุมชน
เนื้อตัวมอมแมมแถมเหม็นสาบ
เหมือนไม่ได้อาบน้ำสักหน
เสื้อผ้าขาดเก่าเอาปิดตน
เดินตีนเปล่าบนถนนจนชินชาสัญจรร่อนเร่ร่อแร่
ส่ายสายตาชะเง้อชะแง้แลซ้ายขวา
ถุงกระดาษ ขาด กระป๋อง ต้องคว้ามา
ทุกชิ้นมีราคาค่าดั่งทอง
ถังขยะทุกถังตั้งใจคุ้ย
กลิ่นเน่าเหม็นเป็นหอมฉุยลุยจนคล่อง
เดินผ่านกองขยะแต่ละกอง
เป็นต้องหยุดสำรวจตรวจทันใดแบกถุงเลี้ยงท้องมาทั่วถิ่น
ทำมาหากินทั้งไกลใกล้
มีอิ่มมีอดรันทดใจ
ใครใครเขารังเกียจเหยียดหยันนัก
ซันตาครอสเมืองฝรั่งเขามั่งมี
คนชื่นชมยินดีมากศรีศักดิ์
ซันตาครอสเมืองไทยไร้คนรัก
ใครเล่าจักช่วยให้หายคลายทุกข์เอย
ปณิธิ ภูศรีเทศ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น