++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันพฤหัสบดีที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2548

บทกวีเพื่อ "การพิทักษ์ป่าและรักษาชีวิตสัตว์ไทย


ใต้ร่มพฤกษามาลีสวย
เชิญมาช่วยชมเพลินเจริญนิสัย
ฟังดนตรีขับกล่อมย้อมหทัย
ยามปักษาพิสมัยดงดอย
ฉันชอบเที่ยวชมไพรพนา
เอื้องป่า แลสูงสุดสอย
น้ำไหลเซาะล่องช่องซอย
ซอกเล็กซอกน้อยโตรกธาร
โชคดีที่มีวันนี้
พื้นที่มีแก่งมีละหาน
ต้นไม้มากมุมชะอุ่มลาน
อุทยานแห่งชาติยังพอมี

ไม่ไกลจากมหานครฯ
ชวนเพื่อนพักผ่อนได้เต็มที่
แรมร้างห่างรัฐและธานี
ทิ้งดินที่มีแต่ความเจริญ
สักสองสามวันฉันทดลอง
เปลี่ยนสมองปองสดับรับสรรเสริญ
พบนิยามแห่งความเพลิดเพลิน
ขวัญสะเทิ้นสุขสะท้านอารมณ์

จากความร้อนละอุคุในมาศ
จากความแห้งอากาศผ่านผสม
จากไอร้อนยามใช้ฝนพร่างพรม
ตะวันยิ่งฉายคมลมร้อนทวี
ใต้ร่มพฤกษามาลีสวย
เสนาะด้วยสำเนียงเสียงปักษี
ธรรมชาติป่าดงพงพี
สถานที่มนุษย์พักลีลา

ลักษะบรรยายเริ่มต้น
คือผลพลอยพวงห่วงหา
เร่งชักชวนแบ่งสรรพ์ปัญญา
เพื่อพิทักษ์รักป่าเมืองเรา

ต้นไม้ ดิน น้ำและลำธาร
คืออาหารอารมณ์ร่มเกล้า
สัตว์ป่ากานกอย่าล่าเอา
แต่งปรุงแกล้มเหล้าอร่อยลิ้น

เมื่อแล้งแฝงร้อนค่อนค่ำ
แม่น้ำในห้วยก็แห้งสิ้น
พ่อค้าถางป่าเป็นอาจินต์
ถวิลเนื้อไม้ไปสร้างงาน
ชีวิตสัตว์หมดค่าในป่าเตียน
นกกระเรียน เก้ง กวาง ต่างฐาน
เขาสัตว์ กระดูก ฟันเขาเฝ้าราญ
ผสมยาทำสมานกายมนุษย์

ที่ไหนจะมีร่มพฤกษาสวย
สิ่งมีชีวิตใดอำนวยด้วยบริสุทธิ์
"นักวิชาการว่าเวชศาสตร์ช่วยมนุษย์
มูลสัตว์คือสิ่งพิสูจน์ขยายพืชพันธุ์"
มาจับมือกันเถิดวันนี้
ควรที่มีวันร่วมฝัน
ปลูกป่าขึ้นมาร่วมกัน
พร้อมรักษาพันธุ์ชีวิตสัตว์ไทย

เพื่อเหล่าดรุณวันข้างหน้า
เห็นป่าปกรกเขาเนินไศล
เนื้อทราย สมันค่าง และกวางไทย
หน้าตาอย่างไรในไพรวัลย์
พันธวลี จิระขันธ์


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น