แม่โขงรินใส่แก้ว | สุรา |
เติมต่อน้ำโซดา | กับพร้อม |
รีเจนซี่เชิญมา | กระแช่ อุเอย |
เหล้าเถื่อนตาลเมาน้อม | พี่น้องสกุลหงส์ |
แม่โขงเติมโซดา | สุดซาบซ่าในอารมณ์ |
นำแข็งลงผสม | รสกลมกล่อมย้อมดวงใจ |
กรึ๊บกรึ๊บผ่านลำคอ | เนื้อแกล้มล่อตามลงไป |
สุขสมจะหาไหน | มาเทียมเท่าดื่มเจ้าเอย |
นั่นรี ฯ นี่น่าดื่ม | สักขวดลืมทุกข์เสบย |
ตัวฉันนั้นไม่เคย | ได้ลิ้มรสสักหยดเดียว |
หากกรึ๊บลงลำคอ | คงสุขหนอขอเพียวเพียว |
ยิ่งคิดยิ่งปากเปรี้ยว | อยากจะลิ้มลองชิมรส |
หงส์ทองมองแล้วเคลิ้ม | น้ำลายเยิ้มลงย้อยหยด |
นี่สิที่เคยซด | จนเหือดหายไปหลายกลม |
รสชาติช่างนุ่มนิ่ม | ใครได้ชิมเป็นต้องชม |
เด็ดขาดในอารมณ์ | เหมือนดื่มไวท์และบรั่นดี |
กะแช่ แลน้ำเมา | จริงจริงเจ้าแสนเข้าที |
ดึกดื่นแอ่นได้ที่ | กอดกระปุกซุกแทนเมีย |
รสนิ่มชิมแช่มชื่น | สุดชื่นมื่นดังดื่มเบียร์ |
มีไว้ ไม่ละเหี่ย | ใจชุ่มชื่นทุกคืนวัน |
ดูดอุดูน่าดูด | เกินจะพูดพรรณากัน |
เปรียบสาวน่าเคล้าครัน | ช่างอ่อนหวานน่าซานซบ |
เหล้าเถื่อนดีกรีแรง | คอทองแดงยังสยบ |
คออ่อนต้องน้อมนบ | ได้สักแก้วไม่แคล้วคลาน |
จบชมโคลงกาพย์แก้ว | ชมจันทร์ |
แลนี่คือสวรรค์ | แม่นแท้ |
ได้ดูดดื่มทุกวัน | เป็นสุข ยิ่งนา |
เพียงแต่หลบเมียแม้ | เท่านั้น เฮาเอย |
Theขี้ฝุ่นริมทาง
วันเสาร์ที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2548
กาพย์ห่อโคลง ชมเหล้า
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น