จากขี้ยาร่วมสมัยวัยต่างๆ
จากท่อเนื้อนาสิกทั้งหนาบาง
ลอยร่วมที่ร่วมทางระหว่างวัน
บางหน้ายังอ่อนเยาว์ส่อเค้าหม่นมือบางมือจับงานรังสรรค์ศิลป์
บางหน้ากร้านยับย่นกังวลหวั่น
บางหน้าทรงภูมิรู้อยู่เหมือนกัน
แต่ทุกทุกหน้านั้นพ่นควันพิษ
บางมือพื้นผืนดินถิ่นผลิต
บางมืออาจกดปุ่มคุมสวิทซ์
แต่ทุกมือคีบตืดมฤตยู
บางปากสอนคุณธรรมอันล้ำเลิศสว่างวาบกับปากที่มักคุ้น
บางปากเปิดเพลงเพราะเสนาะหู
บางปากก็สงบเสงี่ยมเก็บเหลี่ยมคู
แต่ทุกปากร่วมรู้รสมวนร้าย
มอดเป็นจุณคานิ้วแล้วปลิวหาย
มิรู้สึกรู้สารู้ละอาย
ควันเป็นสายระคายผู้อยู่ใกล้เคียง
เอ้อระเหยลอยวน
เกิดเป็นสาธารณชนต้องทนเที่ยง
สิทธิ์ตามกฏหมายเราได้เพียง
รู้หลีกเลี่ยงไปวันวันเท่านั้นฤา
ส่ายพร ปัทมเรขา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น