เพลงไทย เราแต่งหลังยังชื่นสุข
บัดนี้ทุกหลังคาน่าหนวกหู
มีแต่เพียงร้องแปลกแหวกเพลงครู
ทั้งอีหนูอ้ายหนุ่มดิ้นชุ่มใจ
มันยักย้ายส่ายสะโพกโยกสะเด่า
เอกลักษณ์ชาติเราน่าเศร้าไหม
ความงดงามเพริศพรายเพลงหายไป
ที่เป็นใหญ่นั้นเขาเอาความมันเพลงฟ้อนรำของเราเข้าจังหวะ
ต่างเลยละลืมสิ้นศิลป์สร้างสรรค์
เพลงไส้เดือนโดนขี้เถ้าเขาประชัน
กรอกหูลั่นเรียกไว้นี่ใช่เพลง
ประเพณีชาวสยามอันงามงด
ดนตรีพจน์เพลินอารมณ์ถูกข่มเหง
เป็นท่าลิงค่างคล่องร้องตะเบง
ใส่กางเกงบ้าบอข้าขอดังเปิดกรอกหูซ้ำซากทุกภาคพื้น
ทั้งกลางวันกลางคืนขืนให้คลั่ง
ศิลปินเกิดทุกวันขึ้นบัลลังก์
นี่กระมัง...เรียกวิวัฒนาการ
สุพจน์ ชีรานนท์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น