แสนดีใจเสียนักหนา
ชื่นชมและศรัทธา
รัฐบาลท่านอานันท์ข้าน้อยเงินเดือนน้อย
เฝ้านั่งคอยแต่คิดฝัน
รายจ่ายสารพัน
เมื่อไหร่กันจะพอกิน
มีลูกตั้งหลายคนเสื้อผ้าค่าอาหาร
ต้องสู้ทนเป็นหนี้สิน
นึกมาน้ำตาริน
พึ่งพาใครให้ช่วยที
ลูกต้องการนึกบัดสี
เมื่อพ่อเงินไม่มี
เอาที่ไหนให้ลูกยา
สิ้นเดือนเงินเดือนหมดรู้ข่าวปรับบัญชี
เศร้าสลดเสียนักหนา
ชีวิตอนิจจา
เป็นผู้น้อยด้อยเกินไป
ยังพอมีความหวังใหม่
แต่ข่าวน่าเศร้าใจ
เมื่อสินค้าราคาแพง ดำรง หนูทอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น