อนาถนักนึกไปน่าใจหาย
อนาถชายชั่วช้าปัญญาเขลา
อนาจปล้นคนบาปหยาบมัวเมา
อนาจเขาเข้าป่าล่าสัตว์ไพร
เขาฆ่าแม่มันมาเป็นอาหาร
เขาฆ่าพาลไปทั่วตัวเล็กใหญ่
เขาฆ่าแม่มันพรากจากลูกไป
เขาฆ่าให้นำลูกมาค้าต่อมือเสียงร้องร่ำโหยหาป่าและแม่
เสียงร้องแม่ดังไปมีใครหรือ
เสียงร้องนั้นจักให้ไม่อยากซื้อ
เสียงร้องคือหิวและกลัวตัวสั่นเทา
พ่อค้าไร้เมตตาแม่ค้าโหด
พ่อค้าโฉดสัตว์น้อยจึงหงอยเหงา
พ่อค้าขังทั้งล่ามโซ่โถทำเอา
พ่อค้าเขาจิตกระด้างสร้างบาปกรรมบ้างส่งให้คนค้าทำอาหาร
บ้างส่งผ่านออกนอกเขาตอกพร่ำ
บ้างส่งสารแจ้งมาว่าไทยทำ
บ้างส่งคำต่อว่าให้น่าอาย
บางคนยังตั้งหน้าปฏิเสธ
บางคนต่างประเทศยังใจหาย
บางคนรณรงค์คงมอบวาย
บางคนสู้ไม่หน่ายไม่คลายคลอนนี่หรือคือเมืองพุทธสุดประเสริฐ
นี่หรือเลิศเสรีศาสน์ไม่อาจถอน
นี่หรือคือเชื้อไทยไยว่าวอน
นี่หรือสอนมาแต่ไหนไม่รู้ความ
รักแต่ค้าไม่คิดผิดหรือถูก
รักแต่ลูกเมียตนจนอยากถาม
รักแต่เงินกระมังหวังงอกงาม
รักแต่ข้ามธรรมาตราบาปตน ทะเล ผืนไพศาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น