++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันพฤหัสบดีที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2548

...บางส่วนที่หายไป...


ฉันทำชีวิตหายไปหลายส่วน
ซึ่งล้วนสำคัญต่อฉันสิ้น
เรี่ยราดหกหายลงใต้ดิน
กลางลำธารไหลรินก็มากมี

เป็นเพราะฉันเชื่อใจในมนุษย์
เขาจึงฉุดไปคร่าน่าบัดสี
ไม่อาจเรียกคืนมาว่าเป็นดี
จึ่งคล้ายชีวิตฉันนั้นหายไป


คือดวงตามองเห็นเช่นความชั่ว
ก็เมามัวไม่เห็นชัดเจนใส
อันความกล้าท้าทายหดหายไกล
ราวกับไม่มีตัวตนบนแผ่นดิน

อีกทั้งหูรู้เรื่องเปรื่องปราดนัก
ก็ถดถอยเสียหลักไปเสียสิ้น
ไม่มีเรื่องราวใดให้ยลยิน
ราวว่าชินต่อภาพที่บาดตา


และหัวใจใฝ่หาสันติสุข
ถูกรานรุกซัดกระหน่ำจนเสียท่า
คล้ายเบ้าหลอมลบเลือนแชเชือนลา
เหลือเพียงภาพมายาต่อตัวเอง

ฉันทำชีวิตหายไปหลายส่วน
ซึ่งล้วนเร้ารุมมากุมเหง
วิถีชีวิตทรยศต่อบทเพลง
ที่บรรเลงขับขานประชาชน

" คำเมือง เอกอ้อย"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น