มาลัยถ้อยร้อยผจงน้อมส่งท่าน
ย้อนภาพผ่านทบทวนยิ่งชวนเหงา
หากนับปีสี่สิบแปดเคยแผดเรา
ต้องซึมเซาครุ่นคิดขาดมิตรเรือน
เมื่อพบคำอำลาขีดมาถึง
ดุจที่พึ่งแห่งใจถูกใครเฉือน
ทั้งครอบครัวมันหม่นเฝ้าบ่นเตือน
จวบครบเดือนจากกันมิผันแปร
สานอักษรค่อนอายุบรรลุฝั่ง
พวกอยู่หลังใจหายเสียดายแน่
เคยรื่นรมย์บ่มเยาว์คลุกเคล้าแด
เสริมคุณแก่คนผ่านมากบ้านอิง
สวนอักษรพรสังคมซึ่งสมเทิด
ยากจะเกิดแทนสารอาจารย์หญิง
คงต้องรอต่อไป...รำไรจริง
สรรพสิ่งนิรันดร์คือฝันพลางเมื่อจบคำอำลาอันมาแน่
ขอเพียงแต่จากดีไม่มีห่วง
แม้นละงานสารครอบครัวสลัวดวง
หลากผลพวงยังอยู่เคียงคู่เมือง
มาลัยถ้อยร้อยกมลบังคลเกล้า
เชิญผ่องแผ้วพร้อมสรรพชีพนับเนื่อง
สงบจริงอิงสถานสำราญเรือง
สิ้นขุ่นเคืองปลดระวางทุกอย่างลง
ดอกรัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น