การแข่งขันครั้งใหญ่

ฉบับที่ ๗๕ การแข่งขันครั้งใหญ่

แข่งเรือแข่งพายต้องแข่งกับคนอื่น
แข่งหยุดทุกข์หยุดโศกต้องแข่งกับตัวเอง

การชิงชัยเป็นความสนุกตอนยังไม่รู้ผล
ต่อเมื่อรู้ผลแล้วความสนุกจึงเปลี่ยนไป
การได้ชัยชนะเป็นความสุข
ส่วนการพ่ายแพ้เป็นความทุกข์

การแข่งกับคนทั้งหลายในโลกนั้น
เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน
โดยเฉพาะชนะกับแพ้ที่ตัดสินกันด้วยเสี้ยววินาที
อย่างเช่นวัดว่าใครจะพุ่งเข้าเส้นชัยก่อน

ครั้งนี้เสี้ยววินาทีทองเป็นของเรา
ครั้งหน้าเสี้ยววินาทีนั้นเป็นของคนอื่น
ใครจะบอกได้ว่าเป็นความสามารถ
หรือว่าโชควาสนายื่นให้กันแน่?

ตั้งใจแข่งกับคนอื่นให้ได้สุข
ไม่แน่ว่าจะได้สุขหรือเจอทุกข์ที่เส้นชัย
ต่อให้มีวิธีเข้าเส้นชัยที่ถูกต้อง
มีโค้ชดีที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเลิศ

แต่ถ้าตั้งใจแข่งกับตัวเองให้หมดทุกข์
ก็แน่นอนว่าต้องหายทุกข์
หรือทุกข์หายไปหลายส่วน
ขอเพียงมีวิธีแข่งที่ถูกต้องอยู่กับใจเท่านั้น

การแข่งกับตัวเอง
จึงเป็นการแข่งที่น่าพิสมัยที่สุด
และควรได้รับการยกระดับ
ขึ้นเป็นการแข่งครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต
เมื่อคุณคิดจะเริ่มต้นลงสนาม!

ดังตฤณ
เมษายน ๕๕