ทำำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป

ทำำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป 

ซึ่งแปลงมาจากทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว สำหรับผู้ที่ติดในกิเลสและวัตถุอย่างหยาบ แม้การได้อะไรมาจะไม่ถูกต้องก็ตาม

เพราะมัวแต่ติดความสุขขั้นต่ำที่ไม่ใช่สุขแท้

และคิดว่าเรื่องกรรมเป็นเรื่องที่พูดพล่อยๆได้ เหมือนหลายคนลถือศาสนาแบบสำเนาท


คือเขาเขียนว่าอย่างไรก็เอาตามนั้น เขาถือพุทธก็พลอยถือพุทธตามด้วย


 แต่ไม่รู้ว่าพุทธแท้คืออะไร ตื่น รู้ เบิกบานคืออะไร แต่พอเจอสิ่งที่ตนไม่ชอบหรือเกรงกลัว จากถือพุทธก็พร้อมจะถือผีถือ

เจ้าไปแล้ว เพราะขาดความั่นคงทางใจ


แล้วหาหนทางที่จะหนีกรรมที่ตัวเองก่อ

กรรมเป็นสิ่งที่แน่นอน เที่ยงตรง แม่นยำ มาแน่ เว้นเสียแต่จะหนีได้พ้นเช่นท่านองคุลีมาล ท่านโมคคัลลานะ

และท่านโมฆราช

ท่านโมฆราชได้ฟังพระธรรมจากพระบรมศาสดาว่า"ท่านโมฆราช ท่านจงเป็นคนมีสติ

พิจารณาเห็นโลกโดยความเป็นของว่างเปล่า ถอนความเห็นว่า ตัวของเราทุกเมื่อเถิด

ท่านจะพ้นจากมัจจุราชด้วยอุบายอย่างนี้ ท่านพิจารณาเห็นโลกอย่างนี้แล มัจจุราชจะ (ความตาย )ไม่แลเห็น

เมื่อฟังพระธรรมจบท่านก็บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์

ไม่มีตัวไม่มีตน แล้วใครจะรับกรรม

สะมะชัยโย