++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอาทิตย์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2553

บทกวี "นักเดินทาง" ...... โดย ป่าค้างตะวัน



 บทกวีนักเดินทางเริ่มร่างก่อ
บางครั้งท้อเมื่อเดินทางกลางลมฝน
ลมพัดตึงไม่ครึ่งร้ายแห่งใจคน
ความสับสนเริ่มก่อไปใจอาดูร
    เพราะฉันเริ่มก้าวย่างบนทางกว้าง
    กำลังใจสายบางจับไม่ดับสูญ
    เพราะฉันมีผองป่ามาเกื้อกูล
    ให้ไออุ่นกำลังใจไม่เสื่อมคลาย
        ผ่านผองชนคนเมืองที่เฟื่องฟุ้ง
        ผ่านคนกรุงรุ่งเรืองเมืองสดใส
        แค่ภายนอกพัฒนาว่ากว้างไกล
        แต่ภายในล้าหลังยังอวดดี
            ฉันจึงเหนื่อยที่จะไปทางสายนั้น
            ไม่รู้มันจะผลาญใครใจจึงหนี
            ไม่อยากอยู่ดูน้ำใจใคร(ที่) ว่าดี
            ก็คงมีแต่ใจมารผลาญทำลาย


"ป่าค้างตะวัน"
ฑิฆัมพร ชาลีกุล

1 ความคิดเห็น: