พระธรรมวิสุทธิมงคล (พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน)
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
การแก้นั้น แก้ใครก็สู้แก้ตนเองไม่ได้
ใครสุขใครทุกข์ก็สู้ตัวเองสุขตัวเองทุกข์ไม่ได้
จึงควรแก้ตัวเองก่อนผู้อื่น
ตำหนิติชมตนเองดีกว่าไปตำหนิติชมผู้อื่น
ปราชญ์เดินอย่างนี้ ท่านทำอย่างนี้
อย่าปีนเกลียวกับทางดำเนินของปราชญ์ท่าน
และอย่าหวั่นใจเวลาใครๆ ตำหนิติเตียนอาจารย์ของตน
ถ้าเรามีของจริงภายในใจต้องเปิดทางให้เขา
แต่อยู่ตามความจริงของเรา
ไม่ขัดไม่แย้ง
ไม่หึงไม่หวง ไม่ขัดขวางใคร
นั่นคือ ธรรม นั่นคือ ผู้มีใจเป็นธรรม
พระธรรมแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์
ปราชญ์ท่านอุตส่าห์จดจารึกไว้
ให้อนุชนรุ่นหลังอ่านเพื่อความรู้ความฉลาด
ไม่ใช่เพื่อความโง่ เพื่อความติดอยู่แค่ตัวหนังสือ
แต่เพื่อความฉลาดจากหนังสือที่ได้อ่านต่างหาก
สาวกท่านก็เคยฟังจากพระพุทธเจ้ามาแล้ว
ซึ่งก็เท่ากับเรียนมาแล้ว
จึงเป็นสรณะของพวกเราได้อย่างสมบูรณ์
อาจารย์เองก็เคยเรียน เคยฟังมาแล้ว
ถ้าการดูหนังสือเพื่อหาความรู้ความฉลาดเป็นความผิด
พวกเราก็ไปติดคุกติดตะรางกันด้วยกันก็แล้วกัน
แต่ถ้าดูถ้าเรียนเพื่อจำได้เฉยๆ
ไม่สนใจแก้ไขตัวเองตามที่ธรรมท่านแนะนำ
เรียนเพื่อคุยโม้โอ้อวดแบบบ้าน้ำลาย
แม้ไม่บอกว่าผิดก็จำต้องผิดจากความมุ่งหมายของธรรม
ที่สอนเพื่อความถูกต้องดีงามอยู่นั่นเอง
:b8: :b8: :b8:
(คัดลอกบางตอนมาจาก : "คำถาม-คำตอบ ปัญหาธรรม"
โดย ท่านอาจารย์พระมหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
พิมพ์เผยแพร่เพื่อถวายอานิสงส์เป็นพระราชกุศลแด่ล้นเกล้าฯ
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
๕ ธันวาคม ๒๕๓๒, หน้า ๑๙)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น