รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์
ความเคยชินกับความสะดวกสบายในการใช้ชีวิตเป็นยาเสพติดอย่างหนึ่งครับ
คนหลายคนอาจว่างเว้นจากการซักผ้าเป็นเวลาหลายปี เพราะมีคนรับผิดชอบแทนอยู่แล้ว
หลายคนไม่เคยจับไม้กวาดเลย ตั้งแต่มีคนรับใช้ที่บ้าน
บางคนยังขึ้นรถเมล์ไม่เป็น คือ ถ้าเป็นรถส่วนตัวต้องเข้าอู่ก็ต้องนั่งแท็กซี่
แม้การปรุงอาหารง่ายๆเช่นไข่เจียว บางคนก็ไม่รู้จัก
สิ่งเหล่านี้เป็นความน่าสงสารอย่างหนึ่งของผู้คนที่เสพติดความสะดวกสบาย
ผู้รู้จึงแนะนำกันไว้ครับว่า หัดอาศัยการเดินไปธุระเสียบ้าง
แทนที่จะต้องขับรถไป หัดขึ้นรถเมล์เสียบ้าง
จะได้มีโอกาสออกกำลังกายและได้สัมผัสผู้คนบนท้องถนน
เป็นโอกาสที่จะได้ศึกษาชีวิตที่ดิ้นรนของคนอื่น
หัดซ่อมแซมเครื่องใช้ในบ้านเรือนด้วยตนเองบ้าง ล้างรถด้วยมือตนเองบ้าง
จะทำให้เกิดความอบอุ่นในครอบครัวและประหยัดเงินไปได้
ช่วยให้เราเรียนรู้ถึงคุณค่าของการกระทำสิ่งต่างๆด้วยตนเอง
แม้จะทำให้สำเร็จในบางส่วน โดยมีคนอื่นช่วยก็ตาม
จะเกิดความภาคภูมิใจและทำให้เราสามารถเข้าใจในสิ่งของและในตัวบุคคลอื่นได้มากยิ่งขึ้น
เรามักจะได้รับการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆจากสิ่งเล็กๆง่ายๆ หากเราลงมือทำด้วยตนเอง
สังคมของเราอยู่กันด้วยดีได้ ก็ด้วยความรับรู้ ความเข้าใจในวัตถุ
ในจิตใจของบุคคลต่างอาชีพ ต่างวัย ต่างศาสนา
การมีโอกาสไปเข้าใจคน ไปเข้าใจวัตถุ จึงต้องสละความสะดวกสบายนิดหน่อยไปลงมือทำ
ชีวิตใครที่ขึ้นได้ ลงได้ สบายได้แล้วก็ลำบากได้
สุขได้แล้วสามารถทุกข์ได้ นี่แหละคือชีวิตที่แท้จริงครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น