ศพเดินได

จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์

          มีคนอยู่จำนวนหนึ่งครับ มีชีวิตเหมือนศพเดินได้ คือตายทั้งๆที่ยังมีลมหายใจ

          กล่าวคือ ไม่ยอมคิด ไม่ยอมทำ ไม่ยอมเรียนรู้ศึกษา ที่เป็นเช่นนี้ก็เนื่องจากความขี้เกียจประการหนึ่ง หรือไม่ก็เป็นเพราะความขี้ขลาดตาขาว

          คนอื่นเขาไปกันถึงไหนถึงไหนแล้ว คนนี้ยังย่ำเท้าอยู่กับที่ ตะเดินทางไปไหนก็กลัวอันตราย จะไปหาลูกค้าก็กลัวขายไม่ได้ จะไปฟังการอบรมก็กลัวไม่รู้เรื่อง จะอ่านหนังสทอก็ง่วงนอน จะคบคนใหม่ก็กลัวจะไม่มีเรื่องพูดคุยกับเขา เลยอยู่มันเสียเฉยๆ ทำอะไรก็ทำอย่างที่เคยทำมา ไม่ยอมก้าวหน้าไปข้างไหน

          บางคนแม้ยังหนุ่มแน่นอยู่ในวัยทำงานก็ยังเป็นเช่นนี้ เห็นคนเช่นนี้แล้ว ก็น่าเหนื่อยใจ เพราะการไม่ยอมคิด ไม่ยอมทำอะไรของเขานั่นเอง กลายเป็นปัญหาหนักอกของผู้อื่นที่ต้องคอยมาติดตาม แนะนำ ช่วยเหลือหรือกระทั่งต้องทำงานแทนคนนั้นไปเลย

          ผมไปอ่านพบคำสอนของชาวตะวันตกที่น่าฟังมากครับ เขาพูดถึงบัญญัติเจ็ดประการของความล้มเหลวไว้ว่า

1. อย่ามอง เพราะคุณอาจจะเห็น
2. อย่าฟัง เพราะคุณอาจจะได้ยิน
3. อย่าคิด เพราะคุณอาจจะเรียนรู้
4. อย่าตัดสินใจ เพราะคุณอาจจะผิดพลาด
5. อย่าเดิน เพราะคุณจะสะดุดขา
6. อย่าวิ่ง เพราะคุณจะหกล้ม
7. อย่ามีชีวิตอยู่ เพราะคุณอาจจะตาย

          นี่คือการปิดหู ปิดตา ปิดสมอง หยุดมือ หยุดเท้าเสียทั้งหมด ลองดูซิว่าทำเช่นนี้แล้ว คนนั้นจะทำอะไรได้ ต่อให้ดวงดีแค่ไหน ถ้าสมองหยุดคิด มือหยุดทำ ก็คือ ชีวิตที่ไร้ค่า

          ถ้ามีชีวิตที่ไร้ค่า ผมว่าไม่มีชีวิตเสียดีกว่า จริงไหมครับ.