ในหลายๆ
ค่ำคืน
ที่แสนเงียบงัน
ฉันมักจะ ปลดปล่อยอารมณ์ และ ความรู้สึก ของตัวเอง
ให้มันลอยคว้างไปตามกระแสของสายลมราตรีโชยเอื่อย
โดยไม่มีจุดหมายปลายทาง ...
ไม่มีพันธนาการใด ๆ เป็นบ่วงคอยถ่วงรั้ง
เปิดโอกาสให้ความเหงาเป่าร่ายคาถาเวทมนตร์ ...
เสกสาปหัวใจให้มันดิ่งจมลงสู่โมงยามแห่งความอ้างว้างเดียวดาย ...
เหมือนยินดีถูกกลืนหายลับไปในความมืดมิดของแผ่นผืนฟ้า
อย่างไม่ต้องการกลับคืน ...
ไปยังโลกแห่งความเป็นจริงที่แสนจะสับสนวุ่นวายอีกครั้ง
Story by : pOnD
Date : 12 May 2004
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น