เฝ้าคิดฮอดบ้านฉันเคยสุขแสน
ยามอาทิตย์อัสดงลงถิ่นแดน
ยังตรึงแน่นฝังใจในทุกครา
มีน้องสาวตัวน้อยเจ้าแก้มใส
เก็บผักใบต้มแกงเก็บแตงป่า
หิ้วสวิงวิ่งไปในทุ่งนา
ช้อนปูปลาหน้าดำเหรื่อฉ่ำกาย
พ่อจูงควายสู่นาเวลาเช้า
แม่ส่งข้าวส่งน้ำเมื่อยามบ่าย
เราล้อมวงข้าวห่อพ่อวางราย
น้ำพริกผักบัวสายน้ำฝนเย็น
หริ่งเรไรขับไพรในคืนค่ำ
ฟ้ามืดดำจันทร์พราวดาวสวยเด่น
พ่อชี้ดูดาวชมสายลมเย็น
เล่าตำนานเดือนเพ็ญและดารา
กาลเวลาเปลี่ยนผันฉันเติบใหญ่
เผชิญตนด้นไปแสวงหา
เข้าเมืองหลวงโอฬารตระการตา
ต้องฟันฝ่าสร้างตนสู้ทนไป
ในคืนจันทร์กระจ่างใจช่างเปลี่ยว
มาโดดเดี่ยวชีวาน้ำตาไหล
คิดถึงพ่อแม่น้องท้องนาไกล
เป็นอันใดใจเศร้าคงเฝ้ารอ
อยากจะไปซบไออุ่นแม่
ไปดูแลชิดใกล้รับใช้พ่อ
ตุ๊กตาตัวน้อยน้องคอยรอ
คงยิ้มจ้อรับขวัญทั้งน้ำตา
ยามตะวันเคลื่อนฟ้าจะลาโลก
ฉันยังโศกคิดถึงคำนึงหา
เก็บกระเป๋าทันใดไม่ชักช้า
รถเที่ยวหน้าพาฉันกลับบ้านที
"อหังการ์ กล้า"
(บุรีรัมย์) ',
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น