เอ่อ...น้องเอย ลมพัดมาเรื่อยเรื่อย
ขุดบ่อให้กอเมื้อย อาบน้ำในแม่ขันแก้ว
นิ้วมือคือเทียนควั่น ผมสั้นคือ ทองที่หล่อแล้ว
อาบน้ำในแม่ขันธ์แก้ว งามแล้ว ไม่พักแต่งเอย ฯ
เพลงเวน้อง หน้า 82
จากหนังสือ เมื่อเรายังเด็ก...พุทธทาสภิกขุ
บทเพลงกล่อมลูก หรือ เพลงเวน้อง วรรรณกรรมพื้นบ้านในแถบถิ่นรอบอ่าวบ้านดอน จ.สุราษฎร์ธานี ที่แสดงุถึงลมหายใจ ภูมิปัญญาท้องถิ่น ที่ผู้คนมีความรุ่งเรืองด้วย วรรณศิลป์ ศิลปะวัฒนธรรม และศาสนา จนสามารถนำพุทธิปัญญาในชั้นปรมัตถ์ของพระพุทธศาสนา มาร้อยกรองเป็นบทเพลงกล่องลูกหรือ เพลงเวน้อง ขับขานสืบสานต่อๆกันมา ด้วยความจำจากรุ่น หรือ สู่คนอีกรุ่นหนึ่ง โดยที่ยังสืบค้นไม่ได้ว่า ครูหรือ ท่านผู้เฒ่าท่านใด เป็นผู้รจนาบทเพลงที่มีนัยลึกซึ้งในทางธรรม และวิจิตรด้วยวรรณศิลป์นี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น