++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันจันทร์ที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

บทกวี "ปีใหม่ ๒๕๔๗" โดย ประจวบ เลี่ยนแก้ว

        ถึงปีใหม่อ้างอิงสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ที่สถิตทุกสถานพิมานสวรรค์
มาเป็นเกราะห่อหุ้มช่วยคุ้มกัน
ทั้งตัวฉันเพื่อนพ้องปลอดผองภัย

        อีกอายุยืนยาวเข้ากว่าร้อย
อย่าลดน้อยจากนี้ดีใจใหญ่
เหมือนร่มโพธิ์บังแบ่งแสงอุทัย
เป็นร่มใจลูกหลานนับนานวัน

        อันวรรณะตนตัวมิมัวหมอง
ดูผุดผ่องสำอางดังนางสวรรค์
เมื่อผู้ใดใครเห็นเพียงเพ็ญจันทร์
เล่าลือกันทั่วเมืองผิวเหลืองทอง

        สุขะใดไหนเล่าจะเท่าเทียม
มาปานเปรียบสุขใจไม่มีสอง
ดลบันดาลสุขสันต์มั่นหมายปอง
เป็นเจ้าของของขวัญนี้ทุกปีไป

        ทั้งพละกำลังขึงขังแข็ง
อย่าหดแห้งมลายหายไปไหน
ให้พูนเพิ่มเสริมสร้างอนามัย
และสดใสเยือกเย็นเป็นประจำ

        ปฎิภาณชาญเชี่ยวเฉลียวฉลาด
มิเกินขาดคารมคำคมขำ
ให้บังเกิดดังพรวอนน้อมนำ
ทุกเช้าค่ำจักสนองเป็นของคุณ                           


ประจวบ เลี่ยนแก้ว (นครศรีธรรมราช)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น