เสี้ยวหนึ่งของอารมณ์รัก

บทความของ ศาสตราจารย์เจริญ วรรธนะสิน

"อยากบอกกับเธอว่า อย่าดีกับฉันจนเกินไป เพราะจะทำให้ฉันคิดถึงเธอ
อยากบอกเธออีกว่า อย่าเอาใจใส่ฉันจนเกินไป เพราะจะทำให้ฉันชอบเธอ
อยากวอนเธออีกเหมือนกันว่า อย่าหวานกับฉันมากเกินไป"

เพราะฉันอาจจะเผลอใจรักเธอ..เพราะมันจะสร้างความทุกข์แก่ฉันมากมาย ถ้าฉันเกิดรักเธอโดยที่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่า เธอไม่ได้รักฉันเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะคนที่ทำให้ฉันรักเขา โดยปกติแล้วมักจะเป็นคนที่รักฉันมากกว่าที่ฉันรักเขา

ถ้าใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาในชีวิตและได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตแต่ด้วยเหตุผลใดก็ตาม ที่ทำให้เขาไม่สามารถอยู่กับคุณได้... อย่าได้เสียน้ำตา

แต่จงดีใจที่เราได้พบกัน และเขาทำ ให้เรามีความสุข แม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาอันสั้นมากก็ตาม เพราะ .. เวลาจะเป็นเครื่องชี้บ่ง .. ถ้าเขาเป็นของคุณจริง ๆ เขาจะต้องกลับมา

คุณจะรู้ตัวว่าคิดถึงใครคนหนึ่งมาก ๆ ก็ตอนที่คุณคิดถึงเขาแล้วหัวใจคุณเต้นรัวถี่ขึ้น เพียงแค่เขาเอ่ยวจีทักทายคุณด้วยความอบอุ่นในน้ำเสียง ก็จะทำให้ประสาทของคุณซาบซ่านผ่อนคลายลงอย่างมีความสุขถึง กระนั้นก็ตาม บางทีคุณก็ยังไม่รู้สึกตัวและยังชอบปฏิเสธว่า คุณไม่ได้ชอบเขา และคุณไม่ได้รักเขา

ปรอทที่จะวัดความรักในหัวใจของคุณได้ เมื่อคุณคิดถึงใครคนหนึ่งแทบทุกขณะจิตและเมื่อคิดถึงแล้ว ทำให้คุณมีความสุขอย่างประหลาดอยากสละความสุขส่วนตัวให้แก่คน ๆ นั้น

แม้ว่าคุณจะเจ็บปวดก็จะทนขอเพียงแต่ว่าอยากให้เขาคนนั้นมีใจรักคุณสักนิด

อย่าหันหลังให้กับความรัก ในขณะที่ความรักยืนจังก้าอยู่ต่อหน้าคุณอย่าได้ไล่มันออกไปจากคุณ เพราะถ้าคุณทำอย่างนั้นสักวันหนึ่งคุณจะหวนคิดขึ้นมาได้ว่า สิ่งที่คุณไล่เปิดไปนั้นแท้จริงแล้วครั้งหนึ่งเคยอยู่ใกล้ชิดตัวคุณนี้เอง ..

จงให้คุณค่าแก่คนที่รักคุณมันไม่ใช่เป็นสิ่งที่ง่ายเลยในการที่จะได้พบคนที่ รักคุณจริง ๆ เพราะหัวใจที่จริงจังซื่อตรงหาไม่ได้ง่ายนัก และมีคุณค่าสูงเหลือเกิน

บางครั้งสิ่งที่ทำให้เราเสียใจมากที่สุดในชีวิตไม่ใช่สิ่งที่เราสูญเสียหรือผิดหวัง แต่กลายเป็นความเสี่ยงที่เราไม่กล้าเสี่ยง ถ้าคุณคิดว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่จะทำให้คุณมีความสุขมาก จงมุ่งไปหามันเพราะในจังหวะของ ชีวิตคนเรา เรามักจะไม่ผ่านมาบนถนนสายเดิมนี้ซ้ำอีก

เวลาไม่เฝ้าคอยใคร ถ้าคุณคิดว่าคุณได้พบกับสิ่งที่ถูกต้องและถูกใจจงถนอมมันไว้อย่างมีคุณค่า อย่าปล่อยให้เขาหลุดลอยไปอย่าปล่อยให้ความกลัวเข้าครอบงำและดึงเหนี่ยวคุณไว้ไม่มีใคร นอกจากคุณเท่านั้นที่จะรู้ว่าอะไรจะทำให้คุณมีความสุขอย่างแท้จริง

น้ำตาสองหยดร่วงลงไปในแม่น้ำ และลอยไปตามกระแสน้ำ น้ำตาหยดแรกเอ่ยขึ้นมาว่า"ฉันคือหยดน้ำตาของหญิงที่รักผู้ชายคนหนึ่ง แล้วกลับต้องสูญเสียเขาไป" น้ำตาหยดที่สองตอบกลับอย่างสวนควันว่า "คุณเป็นใคร? ฉันคือหยดน้ำตาแห่งความเสียใจของผู้ชาย ที่ปล่อยให้ผู้หญิงที่เขารักหลุดลอยไปจากเขา.."

เมื่อถึงเวลานั้นไม่มีใครจะมาเห็นใจคนที่ปล่อยโอกาสให้หลุดผ่านไปอย่างไม่แยแส คนเรามักจะไม่เห็นคุณค่า ความสำคัญของคนที่เรารักและใกล้ชิดกับเรา จนกระทั่งพวกเขาได้จากเราไป แล้วถึงมารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวภายหลังเมื่อรำลึกถึงสิ่งที่เราเคยมี


"ความรักเหมือนกับการเล่นเปียโน คุณต้องขึ้นต้นด้วยการเรียนรู้กฏ หลังจากนั้นคุณต้องลืมกฏเหล่านั้น เล่นดีดดิ้นกรีดกรายจากเสียงเร่าร้องของหัวใจคุณเอง"


จงมีความกล้าหาญที่จะรัก

แม้ว่าคุณรู้อยู่เต็มอกว่าจะต้องสูญมันไปในที่สุดก็ตามดีกว่าที่คุณจะไม่พบความรัก เพราะคุณขี้ขลาดเกินกว่าที่จะกล้าเผชิญกับมัน

สิ่งที่ท้าทายมากที่สุดในชีวิตคนเราคือ การเสาะหาใครสักคนหนึ่งที่รู้จักความบกพร่อง ด่างพร้อยของเรา ความไม่ดีของเรา ความแตกต่างของเรา แต่เขาก็ยังรักเราอยู่อย่างสุดจิต สุดใจ...ถ้าคุณพบคนอย่างนี้ จงรักเขาให้หมดหัวใจคุณ เพราะคุณจะหาคนอย่างนี้ได้ไม่ง่ายนัก หรือ อาจจะไม่พบอีกเลยในชีวิตของคุณ