อั่งเปาของแม่

เมื่อคืนหลังเที่ยงคืนได้ดูรายการ CineXtation ที่ช่อง 5หรือ 9จำไม่ได้
ไม่รู้เพื่อน ๆ คนไหนเคยดูบ้าง ประทับใจมาก ๆ เลย
เพราะเป็นรายการที่สนับสนุนนำเสนอผลงานของผู้กำกับไฟแรงหน้าใหม่
ได้มีผลงานเป็นหนังสั้นราว 10 นาที มีการประกวดด้วย รู้สึกว่าจะคัดเหลือ 50เรื่องมั๊ง
เรื่องสั้นเมื่อคืนสุดยอดมาก ๆ ชื่อว่า "อั่งเปาของแม่" แค่ชื่อก็น้ำตาจะไหลแล้ว
สร้างเมื่อปี 2543 ถ่ายทำได้สวยมาก ๆเลย
ภาพสวยเหมือนดูสารคดีท่องเที่ยวหรือโฆษณาดี ๆสักเรื่องหนึ่ง
เคยอ่านเรื่องสั้นในหนังสือแล้วนึกตามมั๊ยว่า
ถ้าสร้างเป็นหนังต้องเป็นอย่างนี้ ๆ นะตามจินตนาการไป มันออกมา แบบเพี๊ยะ ๆ
เป๊ะ ๆเลยครับ ผู้กำกับเรื่องนี้เพิ่งอายุได้ 20 กว่า ๆเองอีกหน่อยดังแน่
ดันจำชื่อไม่ได้อีก

อั่งเปาของแม่
เป็นเรื่องของหญิงชราคนนึงที่อาศัยอยู่ในบ้านไม้ในต่างจังหวัดตัวคนเดียว
ที่รอการกลับมาของลูกชายที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ เพียงปีละครั้งเพื่อให้ลูกได้ไหว้พ่อและไหว้เจ้าในวันตรุษจีน
คำพูดที่พูดกับลูกทางโทรศัพท์ขอร้องให้ลูกกลับมาไหว้พ่อบ้าง เยี่ยมแม่บ้าง
"แม่คิดถึงลูกนะ...ลูก"
นั้นสะทกสะท้องใจผมมาก แต่ลูกกลับตอบอย่างเสียไม่ได้ว่า"ติดงานอยู่แม่คงไม่ได้กลับไปหรอก ไกลด้วย"
ในที่สุดเพื่อตัดรำคาญแม่ "เอาละ เอาละแล้วจะกลับไป" .....
รอยยิ้มของแม่ที่แสนดีใจที่ลูกจะกลับมาในไม่ช้า ทำให้แม่เข้าไปในตลาดเพื่อรับจ้างเย็บผ้า ตัดขากางเกง
เพื่อเอาเงินค่าแรงทั้งหมดที่ได้มาใส่อั่งเปาให้ลูก
ใกล้ถึงวันไหว้แม่ก็ยิ่งตื่นเต้น แม่เตรียมอาหารที่ลูกชอบไว้พร้อมหมด
แล้วก็ถึงวันไหว้ในเทศกาลตรุษจีน แม่ตั้งโต๊ะไหว้ตั้งแต่เช้าจนสายแล้ว
คอยลูกอยู่หน้าบ้านด้วยความกระวนกระวายก็ยังไม่เห็นวี่แววของลูกเลย รอยยิ้มน้อย ๆของแม่ปรากฏขึ้นเมื่อได้ยิน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น "อยู่ไหนแล้วลูก เดินทางระวังตัวด้วยนะ" "แม่...ผมกลับไปไม่ได้แล้วนะ ติดงาน"
สั้น ๆ ห้วน ๆ แต่เอาความฝันความหวังของแม่ไปด้วย "ไม่เป็นไรจ๊ะ...รักษาสุขภาพให้ดีนะลูก"
แล้วสายก็ถูกวางลงแม่หยิบซองอั่งเปาที่เตรียมไว้ให้ลูกขึ้นมา
แล้ววางลงไปเก็บไว้ในกล่องเหล็กเก่า ๆ ที่มีซองอั่งเปาที่เตรียมไว้ของปีที่แล้วๆมาอีก 3-4ซองนอนกองกันอยู่.......

เรื่องทั้งหมดนี้ ดำเนินเรื่องเพียง 10 นาที
ผู้แสดงเป็นหญิงชราเพียง 1คนเท่านั้น ให้ 5 ดาวเลย
แล้วก็นึกเลยเถิดไปถึงสังคมที่ต้องแข่งขันกันอย่างเอาเป็นเอาตายในกรุงเทพทุก
วันนี้ หลาย ๆคนลืมพ่อแม่ซึ่งเป็นพระอรหันต์ของเราไว้ข้างหลัง
ห่วงแต่ตัวเองคิดถึงแต่วัตถุ ให้ความหวังลม ๆแล้ง ๆ กับคนที่รักเราห่วงเรา
ให้อภัยเราได้ทุกเรื่องเลี้ยงดูเรามาอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย
บุคคลที่เหลือเวลาที่จะอยู่กับเราไปอีกสักกี่ปี
หวังเพียงเห็นเราเติบโตเป็นคนดีดูแลท่านยามเจ็บไข้บ้าง กอดท่าน หอมท่าน
คุยกับท่านบ้างในยามที่ไม่มีใครสัก 5 นาที 10 นาที
เหลียวแลมามองท่านสักนิดเถิดนะ คุณลูกทั้งหลาย

วันนี้คุณบอกรักคุณพ่อและคุณแม่ของคุณแล้วหรือยังครับ
ขออุทิศข้อเขียนและความประทับใจกับเรื่อง "อั่งเปาของแม่"นี้
ให้กับคุณพ่อคุณแม่ทุกท่านและลูกกตัญญูทุกคน ตอนนี้แม่ผมอยู่ใกล้ ๆ
ตรงนี้นอนเล่นอยู่ ชักอยากกอดแม่ หอมแม่ขึ้นมาแล้วสิ