เมื่อโกรธเขาเรากลุ้มไฟสุมอก
เป็นนรกเผาไหม้สุมใจหม่น
คับคั่งแค้นแน่นในดวงใจตน
ยิ่งร้อนรนร้อนรุ่มยิ่งสุมไฟ
อาจหน้าย่นคิ้วยอกจนออกงิ้ว
อาจหน้านิ่วปากสั่นสุดกลั้นไหว
อาจตาขวางขบฟันมิหวั่นภัย
อาจเหิมใจมิต่างช้างตกมัน
ก่นด่าทอก่อบาปก่อหยาบช้า
จำลองหน้ายักษ์ร้ายทำลายขวัญ
ดุจเขี้ยวงอกออกงากล้าประจัญ
เพราะมิหวั่นมิหวาดมิขลาดกลัว
เมื่อไฟโกรธโชติช่วงเผาดวงจิต
หลงทำผิดทำพลาดอาจทำชั่ว
โทสะเพลิงเหลิงใจเผาไหม้ตัว
เผาผลาญทั่วทุกอย่างที่ขวางลำ
พุทธองค์สอนสั่งยับยั้งโกรธ
ช่วยผ่อนโทษยั่งภัยไม่ตกต่ำ
โทสะร้ายคล้ายอัคคีเพลิงสีดำ
ต้องใช้ธรรมเมตตามาดับร้อน
เมื่อรักเขาเราจะสุขปราศทุกข์โศก
รักสร้างโลกสร้างพันธะอนุสรณ์
ดับไฟโกรธจนสิ้นเชื้อไม่เหลือฟอน
ยืนนั่งนอนมโนรมย์...สุขสมบูรณ์
พัชรินทร์ ประมล (นครราชสีมา)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น