อยากเหมือนแม่เพียงแค่เสี้ยวหนึ่ง.../ เรื่องเล่านศ.

เรื่องเล่านักศึกษาฉบับนี้ มาจาก สุรัตน์ ปัญญวรญาณ
นักศึกษาคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ที่เข้าร่วมสนุกกับ
Life On Campus ด้วยการเขียนเรื่องราวความรักระหว่างแม่ลูก ที่มีชื่อว่า
"อยากเหมือนแม่เพียงแค่เสี้ยวหนึ่ง....."
จนได้รับคัดเลือกเพื่อเผยแพร่ทางเว็บไชต์ พร้อมกับรางวัลสุดพิเศษ!
บัตรชมละครเวที เรื่อง "วิมานมายา" ของคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ ไปเลยทันที 2
รางวัล

ทั้งนี้ เรื่องราวจะสนุกและเข้มข้น ซึ้งใจอย่างไร ติดตามได้ที่นี้

.....ฉันไม่รู้จักคำว่าแม่หรอก รู้แต่ว่ามีอี๊
อี๊คนที่ตื่นตีสี่มาทำเตรียมอาหารให้ทุกคนในบ้าน
รวมถึงเตรียมอาหารใส่บาตรด้วย ซึ่งเป็นอย่างนี้จนพี่สาวคนโตของฉันอายุได้
46 ปีแล้ว อี๊เรียนจบแค่ประถมปีที่สอง ไม่มีปริญญาบัตร
แต่มีประสบการณ์ชีวิตที่คอยสอนลูกๆ ให้เรียนจบปริญญาโทได้ 4 คน
อีกสองคนจบแค่ปริญญาตรี วันที่ลูกสาวอี๊คนเล็กบอกว่ารับปริญญาโท
อี๊บอกว่าดูก่อนว่าว่างหรือเปล่า
แต่แอบตัดชุดด้วยตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปถ่ายรูปในงานวันรับปริญญา

อี๊บอกว่า ไม่เข้าใจการเลี้ยงลูกแบบสมัยใหม่หรอก
แต่ถ้าจะให้อี๊เลี้ยงหลานชายให้ก็ต้องทำแบบที่อี๊เลี้ยง
ซึ่งฉันก็อยากให้เป็นอย่างนั้น ฉัน
ก็ไม่รู้หรอกว่าอี๊เลี้ยงดูพวกเรามาได้อย่างไร
รู้แต่ว่าพวกเราที่โตมาด้วยกัน ต้องช่วยกันทำงานบ้าน
ปิดเทอมก็ต้องทำงานพิเศษ เพราะอี๊บอกว่าอี๊ไม่มีเงิน
ถ้าจะเรียนก็ต้องหางานพิเศษทำ แล้วต้องเรียนให้ได้
ไม่มีเงินให้เรียนพิเศษหรอกนะ ต้องขยันเอง
พวกเราทุกคนเลยต้องคิดแต่ว่าถ้าจะทำอะไรต้องหาเงินเอง

พวกเราทุกคนไม่เคยไปร้านตัดผม เพราะอี๊เป็นช่างตัดผมประจำตัว
ซึ่งเราเรียกว่าสมจิตต์บาร์เบอร์ สั่งได้ทุกทรง แล้วแต่ชอบสไตล์
ทุกวันนี้อี๊ก็ยังรับหน้าที่ตัดผมให้หลานชาย
และคาดว่าคงจะต้องตัดผมให้หลานสาวด้วยในอนาคต
ทรงผมล่าสุดของน้องสาวคนเล็กของฉันยังคงหยิกหยอยด้วยฝีมืออี๊
ซึ่งเธอว่าถูกใจกว่าไปทำที่ร้านเป็นอย่างยิ่ง
เนื่องจากเสียเงินไปทดลองที่ร้านแล้วไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดไว้

ถ้าพูดถึงอาหาร คุณว่า..แม่ฉันทำอาหารเก่งหรือเปล่า
ฉันคงตอบคุณไม่ได้แน่ แต่ถ้าอยากรู้คุณต้องลองมาขอชิมฝีมืออี๊
อี๊เป็นแม่ครัวเอก ทำอาหารได้เกือบทุกแบบ ได้รวดเร็ว อร่อยถูกปาก
จนหลานชายซึ่งอายุ 4 ขวบต้องบอกว่าคุณยายเก่งที่สุด
พวกเราต้องทำโคลนนิ่งคุณยายไว้หลายๆ คน จะได้มีคุณยายไว้คอยทำกับข้าว
ตัดผม ทำงานบ้าน ตัดผ้าด้วย คุณยายอี๊ถึงกับหัวเราะตาหยี
ต้องหยีหัวหลานด้วยความหมั่นไส้ในความคิดแผลงๆ
แต่ฉันคิดว่าอี๊ต้องภูมิใจมากที่หลานชมแบบอ้อมๆ

ฉันยังเคยถามอี๊ว่าอี๊อยากเป็นแม่ดีเด่นหรือเปล่า
อี๊บอกว่าเป็นยังไง แล้วจะได้เงินหรือเปล่า
อี๊จะได้เก็บไว้ให้พวกเราทุกคน ฉันตอบว่าฉันไม่รู้หรอก
รู้แต่ว่าแค่ภูมิใจนำเสนอ
และอยากบอกให้ทุกคนรู้ว่าอี๊เป็นแม่ที่เก่งที่สุด
เลี้ยงลูกได้ประสบความสำเร็จทุกคน อี๊ ซึ่งเป็นคนที่ทำทุกอย่างเพื่อลูกๆ
อี๊ทำอาหารเก่ง ตัดเสื้อผ้าได้ ตัดผมได้ อี๊ที่เป็นแม่บ้านแม่เรือน
อี๊ที่อดทนทุกอย่างเพื่อลูกๆ
อี๊บอกว่าฉันว่าไม่สำคัญหรอกว่าจะแม่ดีเด่นหรือเปล่า ขอให้ลูกๆ
อี๊ประสบความสำเร็จในชีวิตและหน้าที่การงาน อี๊ก็ภูมิใจเป็นที่สุด

ตอน นี้ฉันมีลูกเอง ทารกที่คุณคุณเห็นในภาพนี้แหละ
หลานสาวคนใหม่ของบ้านเรา ก่อนที่ฉันจะคลอด อี๊ต้องประชุมพี่ๆ น้อง ๆ
ของฉันเพื่อบอกว่าถ้าหลานสาวออกมาผิวดำ ห้ามรังเกียจหลานนะ
เพราะอี๊จะดูแลเอง (เนื่องจากตัวแม่ดำเหลือเกิน
ตอนตั้งท้องก็กินแต่เฉาก๊วย จนพี่น้องๆ
ต้องคอยค่อนขอดว่าลูกจะออกมาตัวดำเหมือนแม่) ตอนนี้คุณๆๆ รู้หรือยัง
ว่าอี๊รักฉันมากแค่ไหน ฉันก็ว่าฉันรู้อยู่นะ แต่เพิ่งแน่ใจมากๆ
ตอนที่เห็นภาพนี้ เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกหรอกว่า อี๊รักลูกมาก
แม้ว่าหลานจะออกมาเป็นยังไง อี๊ก็ยังคงรักอยู่เสมอ

"...ฉันหวังว่าแค่เสี้ยว.......ของอี๊ ที่ฉันจะพยายามทำให้ได้
...... อยากบอกให้รู้ว่าพวกเรารักอี๊มากที่สุดในโลก"

<<รางวัลบัตรละครเวทียังมีแจกกันอยู่
สนใจเขียนเรื่องแม่เข้ามากันบ้างก็สามารถส่งตรงกันได้ที่
mgr_campus25@yahoo.com เรายังรอผลงานสะท้อนความรักของคุณกับคุณแม่อยู่

http://www.manager.co.th/Campus/ViewNews.aspx?NewsID=9520000093318