++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2550

บันทึกรักจากชายคนหนึ่ง : สอดรู้สอดเห็นเพื่อสังคม

หลายคนในสังคมมีอุดมการณ์ มีหลายสิ่งที่อยากจะทำเพื่อสังคม
แต่การทำดีในแบบนี้ มักถูกมองว่า สร้างภาพ
แต่คนที่มีความตั้งใจจริงๆ แม้ใครจะว่าอย่างไร ยังคงก้มหน้าทำงาน
เพื่อพิสูจน์ตนเองให้ชัดเจนว่า ตั้งใจทำเพื่อสังคมจริงๆ

เธอผู้เป็นหวานใจของชายคนหนึ่ง ได้รับอีเมล์ที่ส่งมาหา
เป็นเมล์เกี่ยวกับการเสียสละเพื่อสังคม
การทำขาเทียมเพื่อคนพิการของหน่วยงานเอกชนแห่งหนึ่ง
แจ้งว่า ยินดีจะทำขาเทียมให้คนพิการทุกคน
พร้อมทั้งให้เบอร์โทรศัพท์ไว้



เธอผู้เป็นหวานใจได้อ่านแล้ว รู้สึกชื่นชม
อยากจะบอกบุญให้กับหลายๆคนรับรู้
เธอจึงโทรไปตามเบอร์โทรที่ให้ไว้ สอบถามรายละเอียดต่างๆ
แรกๆที่เริ่มพูดคุยกับคนที่รับโทรศัพท์
ฝ่ายนั้นพูดดีด้วย

แต่เมื่อเธอผู้เป็นหวานใจพูดคุยเจาะรายละเอียดมากขึ้นเรื่อยๆ
เน้นไปถึงการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์ข้อมูล
การนำเสนอข้อมูลในอินเทอร์เนต ฯลฯ

อีกฝ่ายจึงพูดผ่านโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกที่รุนแรงขึ้น
ส่วนหนึ่งเพราะผลงานและความตั้งใจที่ทำเพื่อสังคม
แต่ขาเทียมที่ผลิตออกมา ยังไม่ได้รับการรับรองมาตร
ฐานจากหน่วยราชการที่เกี่ยวข้อง
ทำให้ฝ่ายนั้น รู้จักท้อใจ กับระบบราชการที่เกี่ยวข้อง
แต่ยังคงมีอุดมการณ์ที่จะทำงานนี้เพื่อสังคมต่อไป

หวานใจของชายคนหนึ่ง พูดคุยกับอีกฝ่ายจนเข้าใจ
และชื่นชมในอุดมการณ์ของคนกลุ่มนี้
อยากช่วยเหลือ เผยแพร่ข้อมูลให้
เมื่อเธอผู้เป็นหวานใจ แสดงความจริงใจออกมา
จนอีกฝ่าย ก็ยอมพูดดีด้วย
ยอมรับ และขอเบอร์โทรของหวานใจชายคนหนึ่งเอาไว้
และอาจจะติดต่อกลับไปอีกที

เธอผู้เป็นหวานใจ ได้โทรมาเล่าให้ชายคนหนึ่งฟังถึง 2 ครั้ง
เพราะประทับใจในแนวคิด อุดมการณ์ของกลุ่มคนที่ทำขาเทียมเพื่อสังคมกลุ่มนี้
อยากช่วยเหลือ สนับสนุนเท่าที่จะช่วยได้
ส่วนหนึ่งคือ ช่วยเผยแพร่ข้อมูลในอินเทอร์เนตนั่นเอง




ชายคนหนึ่งนั่งฟังสิ่งที่หวานใจเล่าให้ฟังด้วยรอยยิ้ม
"ใจดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับคนในสังคมจังเลย"
เธออยากจะช่วยเท่าที่สามารถช่วยได้
ช่วยทั้งๆทื่ไม่ได้อะไรตอบแทน จะสร้างภาพให้ตัวเองก็ไม่ได้


น่าชื่นใจกับน้ำใจที่เธอมีให้กับสังคม
เธอยังห่วงใยสังคม และผู้ด้อยโอกาสได้ถึงเพียงนี้
แล้ว หัวใจ ความรัก และคนรักของเธอจะห่วงใยขนาดไหนหนอ....

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น