ธรรมดาเธอสมใจก็ไกลจาก
ซึ่งก็ฝากน้ำตาไว้ให้แก่ฉัน
ธรรมดาคงกรรมสร้างแต่ปางบรรพ์
จึงรับทัณฑ์เสน่หาเล่ห์คารม
เสพทุกข์ไม่สร่างซาชะตาชีวิต
มัวเมาฤทธิ์รสโศกโลกนี้ขม
ไกลเธอไกลสุขใกล้ทุกข์ระทม
ฉันจึงจมปลักโศกบนโลกคน
ท้อแท้สิ้นทางสว่างสวรรค์
วันวันยืดยาวกับความสับสน
อนาถชีวิตอาภัพอับจน
อนธกาลแท้เทียวกับเกลียวกรรม
คือวิญญาณอับโชคบนโลกกว้าง
เคว้งคว้างไขว่คว้าค้นคนคลาคล่ำ
คอยคนปลอบขวัญหนึ่งน้อยของถ้อยคำ
ก่อนวิญญาณเคว้งคว่ำคำอำลา
ธรรมดาเธอสมใจก็ไกลจาก
ปิดฉากรักลงไปอย่างไร้ค่า
ฉันคงยากทำใจให้ชินชา
ธรรมดารักนี้จึงฉันซึ้งแล้ว.....
ณัฐพงค์ จันทรฐม (หนองคาย)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น