สามารถหลุดพ้นจากทุกข์ได้จริงหรือ?
แล้วทำไมพวกเรา นับถือพุทธมานาน ถึงยังไม่มีความสุข"
"พวกเจ้ามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?" พระอาจารย์ถาม
คนที่หนึ่งตอบว่า "ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่เพื่อจะไม่ตาย
ความตายน่ากลัวเหลือเกิน ข้าพเจ้ายังไม่อยากตายดังนั้นจึงยังอยากมีชีวิตอยู่"
คนที่สองตอบว่า "ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่เพื่อตอนนี้
ที่ยังหนุ่มต้องขยันขันแข็ง เพื่อจะได้มั่งมีศรีสุขในตอนแก่"
คนที่สามตอบว่า "ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่เพื่อเลี้ยงดูคนทั้งครอบครัว
ไม่มีข้าพเจ้า พวกเขาคงจะอยู่ไม่ได้ ข้าพเจ้าเป็นเสาหลักของครอบครัว
ขาดข้าพเจ้าไป ครอบครัวนี้ต้องล่มสลายเป็นแน่"
พระอาจารย์ตอบว่า "ทั้งวันพวกเจ้าคิดถึงแต่เรื่องความตาย ความแก่ ความบากบั่น
จะมีความสุขได้อย่างไร?" พวกเจ้าควรคิดถึง หลักการ ความเชื่อมั่น หน้าที่
คิดเรื่องเหล่านี้ถึงจะมีความสุข"
เหล่าอุบาสกเชื่อครึ่งและไม่เชื่อครึ่ง พูดว่า "เรื่องเหล่านี้ พูดแล้วดูเหมือนง่าย
แต่ความจริงสิ่งเหล่านี้กินแทนข้าวได้หรือ?"
ไม่มีข้าวกินแล้วจะมีความสุขได้อย่างไร?"
"แล้วพวกเจ้าคิดว่ามีสิ่งใดถึงจะมีความสุข?"
คนที่หนึ่งตอบว่า "มีชื่อเสียงเกียรติยศก็จะมีทุกอย่าง
ดังนั้นการมีชื่อเสียงจึงจะมีความสุข"
คนที่สองตอบว่า "ความรักเป็นสิ่งหอมหวานที่สุด มีความรัก ก็จะมีความสุข"
คนที่สามตอบว่า "เงินทองมีประโยชน์ใช้สอยมากที่สุด มีเงินแล้ว ก็จะมีความสุข"
"ทำไมในโลกนี้ มีคนมากมายที่มีชื่อเสียง มีเงินทอง มีความรัก ถึงยังไม่มีความสุข ?"
พระอาจารย์ถาม แล้วพูดต่อว่า
"เงินทองต้องนำมาทำทานบ้าง ถึงจะมีความสุข
ความรักต้องรู้จักการให้ถึงจะมีความสุข
การมีชื่อเสียง ต้องรู้จักบริการและช่วยเหลือส่วนรวม ถึงจะมีความสุข
สิ่งเหล่านี้คือทางแห่งความสุขที่แท้จริง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น