Theขี้ฝุ่นริมทาง
วันอาทิตย์ที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2553
ปัญญาทองสมองเพชร " คลี่คลายคดีด้วยคำว่าเงิน"
ครั้งหนึ่ง มีคนๆหนึ่ง ไปพักที่โรงแรม พอตื่นขึ้นมาปรากฏว่าเงิน 50 ตำลึงได้อันตรธานหายไป คืนนั้นไม่มีผู้พักแรมคนอื่นๆนอกจากตัวเขา เขาจึงสงสัยว่าเป็นฝีมือของเจ้าของโรงแรม ดังนั้นจึงไปแจ้งความกล่าวหาเจ้าของโรงแรมว่าเป็นคนขโมยเงินของเขาไป เจ้าของโรงแรมเห็นว่า ไม่มีทั้งพยานบุคคลและไม่มีทั้งพยานวัตถุจึงปฏิเสธอย่างแข็งขัน
นายอำเภอเป็นคนที่มีประสบการณ์ในเรื่องคดีความมาก จากการเจรจาพาทีของเจ้าของโรงแรม เขาแน่ใจว่าเงินนี้ถูกเขาขโมยไปจริงๆ แต่เนื่องจากไม่มีพยานหลักฐานจึงตัดสินคดียาก นายอำเภอจึงเฉยไว้ก่อน แล้วให้เจ้าของโรงแรมยื่นมือออกมา จากนั้นเอาดินสอสีแดงเขียนคำว่า เงิน ติดอยู่ที่ฝ่ามือของเขาแล้วสั่งว่า "เจ้าจงไปนั่งตากแดดกลางแจ้ง ถ้าตากแดดเป็นเวลานานแล้วตัวหนังสือยังอยู่ ก็ถือว่าเจ้าบริสุทธิ์"
ต่อจากนั้นนายอำเภอส่งเจ้าหน้าที่ที่มีความสามารถไปที่โรงแรมอย่างลับๆ ให้ไปกล่าวกับเมียเจ้าของโรงแรมว่า "แขกที่มาพักโรงแรมถูกขโมยเงิน สามีนางได้รับสารภาพแล้วว่า เป็นคนขโมยเงินไปเอง ตอนนี้จะมาเอาเงิน ขอให้นำเงินมามอบให้ด้วย" แต่ว่าเมียเจ้าของโรงแรมเป็นคนเจ้าเล่ห์มาก บอกว่านางไม่รู้ไม่เห็น เจ้าหน้าที่ไม่สามารถหลอกเอาความจริงจากนางได้ จึงคุมตัวนางมาที่ห้องพิจารณาคดี นายอำเภอได้ทวนความกับนางอีกครั้ง ยังคงไม่ยอมรับ นางเห็นสามีนั่งตากแดดอยู่กลางแจ้ง ไม่ทราบว่าเกิดเรื่องอะไร จะเข้าไปพูดคุยด้วยก็ไม่กล้า ได้แต่สงสัยใจ ยามนั้นพลันได้ยินนายอำเภอตะโกนถามสามีนางว่า "เงิน" ในมือเจ้ายังอยูาไหม เจ้าของโรงแรมตอบสวนทันควันว่า "ยังอยู่ครับ" เมียเจ้าของโรงแรมหวาดระแวงแต่แรกแล้ว ครั้นได้ยินอย่างชัดแจ้งจากปากสามียอมรับว่า เงินยังอยู่ เข้าใจว่าสามีรับสารภาพแล้ว จึงไม่กล้าปกปิดอำพราง ยอมรับสารภาพแล้วกลับไปนำเอาเงินที่เก็บซ่อนอยู่ออกมาคืน
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น