ทุกครั้งที่เดินผ่านที่ตรงนี้
เพียงแค่ช่วงขณะ..ที่รู้สึกเหมือนได้เห็นแผ่นหลังของเขา
ในใจโหยหา...ภาวนาให้เป็น..เหมือนที่ใจเรียกร้อง
เค้ายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น..บนม้านั่ง
คอยอยู่เหมือนที่ผ่านมา
หันมองมา และส่งรอยยิ้มสดใส
แววตาเป็นประกาย.แสดงความดีใจ
เมื่อได้พบ...คนที่เค้าเฝ้ารอคอย
นึกไป.แล้วอมยิ้ม
เป็นความรู้สึก อุ่นๆ ในใจ .
ในโลกของจินตนาการ ความฝัน
และความหวังที่ริบหรี่
แต่.เมื่อมองดู..ในโลกของความเป็นจริง
ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น..ม้านั่งยาวก็ว่างเปล่า
ในใจเงียบเหงา..มีเพียงเรากับความฝัน
ได้แต่ยิ้มเศร้าๆ ปลอบใจตัวเอง
เราจะเข้มแข็งได้อีกนานไหม.ไม่รู้. ตอบตัวเองไม่ได้
เพียงแค่ตอนนี้.กลั้นเก็บไว้ ไม่อยากให้.มีน้ำตา
เพราะเมื่อสองตาเต็มไปด้วยน้ำ
ภาพที่เรามองเห็น จะพร่าเลือน
อย่างน้อยก็ยังหวัง ว่าจะได้เห็นภาพในความทรงจำ
.....อีกสักครา....
Story by : Angel Satan _Aim
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น