++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอังคารที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

แด่คนเคยรัก...วันนี้ฉันยังรักเธอเท่าเดิม

', '

เคยได้ยินได้ฟังใครๆมากมายพูดไว้ว่า
หากผิดหวังจากเรื่องราวของความรักแล้ว
เวลาเท่านั้น...ที่จะช่วยให้ความเจ็บปวดเบาบางลง
แต่สำหรับฉันแล้ว ไม่ว่าวันเวลาจะเดินทางผ่านไปเนิ่นนานสักเท่าไหร่
ก็ไม่เคยทำให้ความรู้สึกที่มีให้เธอลดน้อยลงไปได้เลย
...ฉัน...อาจเป็นข้อยกเว้นของกฎแห่งเวลาในข้อนี้

จากวันแรกที่ได้รู้จักกับเธอ...
...ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่า
เธอจะยังจำเรื่องราวในวันนั้นได้เหมือนกันกับฉันหรือเปล่านะ
ที่ผู้หญิงจริงใจคนหนึ่งได้มาเจอกับผู้ชายหน้าเข้ม
เป็นเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นไม่น้อย...ที่ดังกิ้น โดนัท-เวิร์ดเทรด เซ็นเตอร์
ฉันยังจดจำเวลาที่ดีนั้นได้จนถึงทุกวันนี้
สิบสองนาฬิกา สามสิบนาที ของวันที่ สิบสอง เดือนสิบสอง เมื่อห้าปีที่แล้ว

จำได้ว่า...มีของขวัญให้เธอเป็นกระดิ่งเซรามิกรูปดอกทานตะวันสดใส
เธออาจจะไม่ชอบใจมากมายนัก เพราะมันเป็นของขวัญสำหรับผู้หญิงมากกว่า
แต่เห็นว่าเหมาะกับผู้ชายตัวโตๆ หน้าเข้มอย่างเธอดี
ถึงแม้ว่า...เราจะเดินแยกทางกันนานแล้ว
ก็ยังหวังว่าเธอจะยังคงรักและทนุถนอมไว้อย่างเดิมนะ
เพราะมันเป็นของขวัญชิ้นแรกที่ตั้งใจให้
เธออาจจะไม่รู้ว่า....
ฉันเทความรักและมิตรภาพของฉันไว้ตรงนั้นมากมายแค่ไหน
ก็อยากให้มันสว่างไสวสดใสเหมือนดอกทานตะวันไปนานๆ

หนึ่งปีกับอีกครึ่งปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน
ไม่ได้รับรู้ความเป็นไปของเธออีกเลย
นับตั้งแต่วันที่รู้ว่า มีใครอีกคนมาดูแลเธอแทนที่ฉัน..วั้นนั้น
วันนี้...เธอยังสบายดีอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้
แต่สำหรับฉันแล้ว.....
วันเวลาที่ไม่มีเธอที่ผ่านมานั้น....ไม่ได้สวยงามมากมายอะไรนัก
ถึงฉันจะได้ทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ดีๆให้ใครๆได้ชื่นชม
ได้เดินทางไปในที่ไกลๆ หลายๆที่ หลายๆประเทศ
ได้มีโอกาสได้เจอใครๆอีกมากมาย...หลายเชื้อชาติ
มีชีวิตที่ใครหลายคนอาจอิจฉา...ชีวิตที่ใครๆก็มองเห็นว่าสวยงามมากมาย


แต่สำหรับฉันแล้ว...
ในมุมหนึ่งลึกๆข้างในนั้น...ฉันคิดถึงเธอ...อยากเจอเธออีกสักครั้ง
มีเรื่องราวมากมายที่ฉันอยากเล่าให้เธอฟัง
มีสถานที่มากมายที่อยากให้เธอได้มาเห็นด้วยกัน
...แต่ก็ไม่สามารถสื่อผ่านมาถึงเธอได้อย่างเคย
ฉันปล่อยให้เวลาเดินผ่านมาเรื่อยๆจนถึงวันนี้
เพียงหวังว่า วันเวลาจะทำให้ลืมเธอ

ฉันคงคิดผิดไปมาก....
ทุกวันนี้...ยังมีภาพเธออยู่ในใจตลอดมา
ยังคิดถึงเธอเสมอในเวลาที่เหนื่อยล้า
ในเวลาที่...รู้สึกไม่มีใครข้างกายเลยสักคน
อาจดูเหมือนเศร้า...แต่ฉันก็มีความสุข
สุขที่เคยได้มีช่วงเวลาที่สวยงามร่วมกับเธอให้นึกถึง
สุขที่ยังมีสิทธิได้คิดถึงเธอ...
ถึงแม้จะไม่อาจบอกกล่าวกับใครได้เลยก็ตามที

ฉันยังกลับไปยังที่เดิม...ที่ๆเราได้พบกันครั้งแรก...ทุกปี
กลับมาทวงถามความรักที่หลุดลอยไปนานแล้ว
และกลับมาเพื่อบอกตัวเองว่า...ฉันยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
อาจดูเหมือนเป็นการกระทำของคนโง่เขลา
แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้กลับมาคิดถึงเธอที่นี่
แม้ว่าจะไม่มีเธออยู่ตรงหน้าดังเดิมก็ตาม

เธอ...อาจจะลืมเรื่องราวเหล่านี้ไปหมดแล้ว
แต่สำหรับฉัน...ทุกๆวันที่เคยมีเธอคือความทรงจำที่สวยงามเสมอ
และแม้ว่าเธอจะไม่เคยได้รับรู้...ฉันก็มีความสุข
ที่ครั้งหนึ่งในชีวิต...ฉันเคยมีเธอ...เป็นคนรัก....


Story by : Angel Satan _Aim
Date : 1 April 2004

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น