บทกวี ของขวัญจากกาลเวลา

ของขวัญจากการเวลา

ดาวเดือน เคลื่อนผ่าน กาลเวลา
สุริยา ลาลับ กับขอบโลก
ขับเคลื่อนฤดูกาล ผ่านลมโบก
สรรพสิ่ง ไหวโยก-ขยับไป

น้อมรับของขวัญ อันล้ำค่า
คือการ จากลา ใบหน้าใส
ขยับกาล ร่างกาย ขยับวัย
กับของขวัญชิ้นใหม่ ในเวลา

ดาวเดือน เคลื่อนผ่าน กาลเคลื่อนอยู่
ยังไม่อาจ รับรู้ ถึงวันหน้า
ดำเนิน เป็นอยู่ อีกกี่ครา
จะจากดิน จากฟ้า-จากราตรี

ไปรอรับ ของขวัญ-การเลือนหาย
เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย จากที่นี่
เป็นของขวัญ ชิ้นสุดท้าย ในนาที
คือกลับคืน ธรณี-สู่ที่เดิม

พ.ประเทืองไทย..