"...การฝึกสมถะและวิปัสสนาเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในยานทั้งสามซึ่งเธอต้องไม่ละทิ้ง
มิเช่นนั้น เธออาจจะพบว่า เธอบำเพ็ญความสงบในหีนยาน, ความกรุณาในมหายาน
และจากนั้นก็ความน่าตื่นตกใจในวัชรยาน แต่ด้วยการฝึกสติ เธอจะไม่ปฏิบัติแตกต่างกันเลยในแต่ละยานนั้น มันไม่ใช่การเรียนจบจากขั้นที่หนึ่ง แล้วก็เข้าสู่ขั้นที่สองและขั้นที่สาม ทว่าเหมือนกับการทำเนยจากนม ในหีนยานเมื่อเธอทำเนยจากนม เธอจะพบว่าเธอมีสิ่งที่เรียกว่านมเปรี๊ยวเหลือเอาไว้ดื่ม ซึ่งในมหายานเธอดื่มนมเปรี๊ยวนั้น และในวัชรยานเธอพอใจยินดีกับตัวเนยนั่นเอง
การประสานความเที่ยงตรงและความสงบแห่งสมถะ เข้ากับความตื่นรู้แห่งวิปัสสนา นำไปสู่การตระหนักรู้ที่ว่าโลกมิอาจกระทำการอันตรายต่อเธอได้ โลกไม่อาจเป็นอุปสรรคอีกต่อไป ซึ่งอันที่จริงแล้วโลกได้ให้ความช่วยเหลือแก่เธออย่างแท้จริง นี่คือการเริ่มต้นในการเข้าสู่มหายานที่จะนำมาซึ่งความเป็นไปได้จริงแห่งความไร้อัตตาตัวตน แทนที่จะถือมั่นอยู่กับตัวตนของเธอและพยายามยึด “ตัวฉัน” และ “ของฉัน” เอาไว้ เธอควรปล่อยวางมันด้วยการฝึกสมถะและวิปัสสนา เธอควรเริ่มที่จะปล่อยวางมันทีละนิดๆ..."
เฉอกยัม ตรุงปะ รินโปเช (พ.ศ.๒๔๘๒-๒๕๓๐) ธรรมาจารย์แห่งพุทธศาสนานิกายวัชรยานในทิเบต
ในบรรดาพระอาจารย์ผู้เผยแผ่พุทธศาสนาในตะวันตก ท่านตรุงปะเป็นผู้ที่มีการเทศนาหวือหวาและกระชากจิตใจผู้ฟังมากที่สุดท่านหนึ่ง ท่านลาสมณะเพศแล้วกระโดดสู่การเรียนรู้วัฒนธรรมตะวันตกอย่างสุดขั้ว และแม้จะมีบางฝ่ายตื่นตระหนกและติว่าวิธีการของท่านออกจะโลดโผนไปสักหน่อย แต่ทุกครั้งที่ท่านแสดงธรรม ท่านก็แสดงอรรถาธิบายได้ลึกซึ้งกระจ่างใจผู้ฟังเป็นอย่างยิ่ง ถือกันว่าท่านเป็นพระอาจารย์สำคัญท่านหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อโลกพุทธศาสนาในตะวันตก
The Bodhisattva Path of Wisdom and Compassion. (Shambhala Publications, 2013)
ที่มา...
https://www.facebook.com/148739335287707/photos/a.148748825286758.1073741826.148739335287707/269955316499441/?type=1&theater
มีพบย่อมมีพราก
มีจากย่อมมีเจอ
ที่ไหนกันเล่าเออ
ที่ไม่ต้องเจอและไม่ต้องจาก
...ภุมริน....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น