มีอุบาสกผู้หนึ่งเอ่ยถามอาจารย์เซนฮุ่ยไห่ ว่า "ท่านอาจารย์ ท่านมีเคล็ดลับในการปฏิบัติที่แตกต่างจากผู้อื่นหรือไม่?"
อาจารย์เซนตอบว่า "มี"
อุบาสกถามต่อไปว่า "อย่างไร?"
อาจารย์เซนฮุ่ยไห่ ตอบว่า "เมื่อเรารู้สึกหิวก็จะกิน รู้สึกเหนื่อยล้าก็จะนอนหลับ"
"แบบนั้นจะเรียกว่าแตกต่างได้อย่างไร ใครๆ ก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน" อุบาสกกล่าวแย้ง
อาจารย์เซนฮุ่ยไห่จึงบอกว่า "ย่อมไม่เหมือนกัน"
อุบาสกถามว่า "มีอันใดไม่เหมือน?"
อาจารย์เซนฮุ่ยไห่ตอบว่า "ผู้อื่นขณะกินข้าวยังนึกถึงเรื่องอื่นมากมาย ไม่กำหนดใจไว้ที่การกินข้าว เวลานอนก็ปล่อยใจฝันเพ้อจึงไม่สามารถนอนหลับอย่างสงบ ต่างจากเรา ยามที่เรากินข้าวก็มีเพียงกินข้าวไม่คิดถึงสิ่งอื่นใด ยามที่เรานอนหลับก็ไม่ปล่อยใจฟุ้งซ่าน นี่คือสิ่งที่แตกต่างจากคนทั่วไป"
จากนั้นจึงกล่าวต่อไปว่า "โลกิยชนยากที่จะดำรงสติอยู่ตลอดเวลา เพราะมักปล่อยใจ ว่าย_วน อยู่ในห้วงกิเลส เมื่อไม่ได้ก็อยากได้ เมื่อได้แล้วก็หลงใหล เกิดความคิดฟุ้งซ่านตลอดเวลา อารมณ์ทางโลกเหล่านี้เป็นอุปสรรคสำคัญที่ขัดขวางไม่ให้พวกเขาหลุดพ้นจากแดนทุกข์"
# วิถีเซน เน้นการรักษาจิตปกติ การดำรงสติ สำนึกรู้อยู่ทุกขณะเวลาในชีวิตประจำวันถือเป็นการปฏิบัติธรรม เพราะเมื่อมีสติแล้ว ย่อมไม่ปล่อยใจไปกับกิเลสทั้งปวง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น