บางคนกลับฝังจำไว้ในใจ มักจะคิด มักจะรื้อฟื้น
ทุกครั้งที่คิด ก็เจ็บที่ใจครั้งหนึ่ง
ใน 100 ครั้งที่เจ็บใจนั้น เจ็บเพราะถูกคนอื่นแทงเพียง 1 ครั้ง
แต่อีก 99 ครั้งนั้น คือตัวเราเองที่ยังเก็บมีดเล่มนั้นไว้ แล้วก็แทงตัวเองเพราะความฝังจำครั้งแล้วครั้งเล่า
ถึงเวลาหรือยังที่เราควรเรียนรู้ในการลืม
แท้จริงแล้วหน่วยเก็บความจำของเรามีพื้นที่ไม่มากนัก
อย่าปล่อยให้พื้นที่ส่วนใหญ่ กลายเป็นพื้นที่เก็บขยะแห่งความเจ็บปวด ความโศกเศร้า ความอาฆาตแค้นชิงชังอีกต่อไป
ลบแล้วลืมบ้าง ชีวิตของเรามีค่ามากกว่านี้อีกมากมาย
??
??-#นุสนธิ์บุคส์-??
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น