แบ่งความสุข

แบ่งความสุข

บนโต๊ะอาหารในบ่ายวันหนึ่ง น้าแจ๊ว (อดีตแหล่งข่าวที่ปัจจุบันเปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ที่เราเคารพนับถือ) เล่าว่า ระหว่างขับรถมา รถที่เพิ่งถอยออกมาแค่ไม่กี่เดือนโดนแท็กซี่ขับมาชนท้าย

"รถเป็นอะไรเยอะมั้ยคะ" ฉันถาม

ทั้งเป็นห่วงและอดแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมน้าแจ๊วยังดูอารมณ์ดี๊ดี ไม่เหมือนคนที่รถคันโปรดเพิ่งโดนแท็กซี่ชนท้าย

"ไม่เยอะหรอกลูก มีรอยนิดเดียว น้าเลยไม่ได้ว่าอะไรเขา บอกให้คนขับแท็กซี่เขาไปได้เลย ทั้งที่เขาก็บอกนะว่ามีประกัน"

"อ้าว" พวกเราที่นั่งฟังอยู่ด้วยกัน ส่งเสียงขึ้นพร้อมกัน

"ทำไมไม่รอล่ะคะ" พี่อีกคนถามด้วยความสงสัย

"ไม่เป็นไรหรอกลูก แค่นี้เอง น้าอยากให้เขามีวันดี ๆ บ้าง" น้าแจ๊วพูดไป ยิ้มไป และเล่าต่อว่า

"วันก่อน น้าไปทานข้าวที่ศูนย์การค้ากับน้าไฮ้ (สามีน้าแจ๊ว) ทานเสร็จแล้วเหลือคูปองอยู่ 80 บาท น้าไฮ้บอกว่า ไม่ต้องไปแลกคืนหรอก เอาไปให้ รปภ.ที่ยืนอยู่แถวนั้นเถอะ

เดี๋ยวนี้ข้าวของแพงมาก เผื่อเขาจะได้ทานอิ่มขึ้นอีกหน่อย น้าไฮ้บอกว่า อยากให้เขาได้มีวันดี ๆ บ้าง"

นี่ล่ะมั้งที่เป็นความสุขจากการ "ให้"

เชอรี่ ประชาชาติ cheryd@gmail.com
คอลัมน์ ชั้น 5 ประชาชาติ
ประชาชาติธุรกิจ, 27 มิ.ย.2557