...เราหิวเราก็ควรจะรับประทานเพื่อประทัง เพื่อแก้ความหิว นั้นเป็นธรรมดาของโลก แล้วร่างกายเราทุกคน ถ้าไม่มีอาหารล่ะก้อ จะรักษาร่างกายเอาไว้ไม่ได้ จำเป็นต้องมีอาหารบริโภค แต่ว่าถ้าเห็นแล้ว ก็เกิดความอยากรับประทาน เพื่อที่จะพอประทังชีวิตก็ยังไม่เป็นทุกข์ แต่ว่า ถ้าเห็นว่าน่ารับประทาน แล้วก็เกิดลงมือรับประทานจนมากเกินไป เกินความจำเป็นเพราะมันอยากนี้ เกิดเป็นทุกข์แล้ว เป็นทุกข์ได้เพราะเรารับประทานมากเกินไป มันก็ไม่ดี ทำให้ร่างกายเราเสียได้เหมือนกัน อาจจะท้องเสียก็ได้ อาจจะไม่ถูกกับร่างกาย หรือแม้แต่เรารู้ว่าเรารับประทานมากเกินไป เฉยๆก็อาจจะจุกได้ ก็อาจจะไม่สบาย อันนี้พูดอย่างง่ายๆ เฉพาะเรื่องที่ว่า ถ้ารับประทานมากไปก็อาจจะไม่สบาย เราก็ชอบของอย่างนี้ แต่ว่าร่างกายเราไม่ชอบ หมายความว่า ร่างกายเราไม่ถูกกับอาหารอย่างนี้ ก็ทำให้เป็นทุกข์ มันก็เกิดทุกข์แล้ว เราไปบ่นได้อย่างไรว่า ทำไมมันปวดท้อง ทำไมถึงปวดท้อง มันเป็นทุกข์ ทำไม ก็เพราะว่า เราปล่อยตามความอยากของเรา ที่รับประทานได้มากเกินไป ไม่ได้สำรวมจิตใจ คือ ไม่ได้ระวัง ไม่ได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อันนี้ก็เป็นตัวอย่างที่พูดโดยเฉพาะ เป็นอย่างๆ แต่ความจริง การเกิดทุกข์หรือ เกิดอย่างนี้ สลับซับซ้อนกว่ามาก แต่ว่า ถ้าเราอยากที่จะทราบด้วยปัญญา จะต้องลองดู จะต้อแยกธาตุออกมา ต้องศึกษาทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วอย่างนี้ก็จะไปสู่สิ่งที่ดี....
พระราชดำรัส
ในโอกาสที่คณะชาวห้วยขวาง พญาไท
เฝ้าฯ ทูลเกล้าฯ ถวายเงินโดยเสด็จพระราชกุศล และต้นเทียนพรรษา
ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน
วันพุธที่ ๕ กรกฎาคม ๒๕๒๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น