นิทาน "ขอทานกับเทวดา"

นิทาน "ขอทานกับเทวดา"
มีขอทานคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในเมืองที่ใหญ่มาก
ด้วยความที่ในเมือง มีขอทานอยู่มากมาย
วันๆนึงเขาจึงแทบไม่ได้ตังค์เลย ทั้งๆที่เขาขยันออกขอทานมาก
เทวดาตนหนึ่งที่เฝ้ามองขอทานคนนี้มาสักระยะนึงแล้ว
จึงแปลงร่างเป็นคนลงมา แล้วมาหาขอทานคนนี้...

"ข้ามองเจ้ามานานละ เห็นว่ายากจน แต่ก็ยังดี
ที่ขยันทำมาหากิน ไม่ไปปล้นจี้ ขโมยของใคร
วันนี้ข้าจะให้เงินเจ้า 10,000 บาทละกัน" เทวดาบอก

"จริงเหรอครับ ขอบคุณมากครับ !" ขอทานตื่นเต้น
"แต่ข้าถามนิดนึง" เทวดาว่า "เจ้าจะเอาหมื่นนึงนี่ไปทำอะไรเหรอ ?"
"ข้าจะเอาไปซื้อโทรศัพท์ครับท่าน" ขอทานตอบ
เทวดาก็ถามต่อ "ซื้อไปทำไม?"
"ข้าจะได้โทรไปถามเพื่อนๆข้าว่า
ตรงไหนขอทานแล้วได้เงินดีๆบ้างน่ะครับ" ขอทานตอบ
เทวดาได้ฟังคำตอบก็เริ่มตึ้บๆ

"งั้นข้าให้เจ้า 100,000 เลย !" เทวดายื่นข้อเสนอให้มากขึ้นไปอีก
ขอทานก็ตอบตกลงอย่างตื่นเต้น แต่ก่อนที่เทวดาจะให้เงิน
ก็ถามขอทานอีกครั้งว่า จะเอาเงินแสนนึงนี้ไปทำอะไร
"ข้าจะเอาไปซื้อมอเตอร์ไซค์มาขี่ครับ
จะได้ไปขอทานได้ไกลขึ้น สะดวกขึ้น"
เทวดาฟังเสร็จเริ่มเครียด...

"งั้นข้าให้เจ้า 10,000,000 เลยทีนี้ !!
เจ้าจะเอาไปทำอะไร !?!" เทวดาถามครั้งสุดท้าย
"โอ้ !!! ถ้าข้ามีสิบล้าน ! ....
ข้าจะเอาเงินไปจ้างให้ขอทานคนอื่นมันออกไปจากเมืองให้หมดเลยครับ ! แล้วข้าจะได้เป็นขอทานแค่คนเดียวในเมืองนี้ !"

เทวดาฟังเสร็จปั๊ปก็เพลียกับคำตอบของขอทานคนนี้
แล้วก็หายวับไปไม่ปรากฏตัวอีกเลย...

แล้วเทวดาก็สรุปออกมาได้ว่า
"คนบางคน ไม่ได้จนเพราะขาดโอกาส
แต่มันจนเพราะความคิดของมันต่างหาก
มันเลยต้องจนทั้งปีทั้งชาติ"

ฟังนิทานเรื่องนี้จบแล้ว
เพื่อนๆคิดอย่างไรกันครับ
ปีที่แล้วตุ้ม เคยเขียนบทความนึงไปแล้ว
รู้สึกว่านิทานเรื่องนี้ เปรียบเทียบให้เห็นภาพได้ชัดมาก
เรื่องความจนสี่ประเภท จนเงิน จนเวลา
หากมีโอกาสดีๆ มา ยังพอ แก้ไขได้
จนโอกาส หากความคิดดี เมื่อมีโอกาสดีๆมา
ยังพอที่จะเปลี่ยนชีวิตได้
แต่หากจนความคิด ต่อให้มีโอกาสดีๆ ผ่านมาเท่าไร
มันก็คงกลายเป็นแค่อากาศที่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป

อย่าปฏิเสธโอกาสที่คุณยังรู้จักไม่ดีพอ
เพราะอาจเป็นโอกาสที่คุณเฝ้ารอมาแสนนาน

#ข้อคิดดีๆในการดำเนินชีวิต 14/9/2013 01:37

Credit เค้าโครงนิทาน ก่อนผมดัดแปลงเล็กน้อย
พิมพ์ไว้โดยคุณตุ้ยครับ