“พวกเขา”... ไม่ได้อยู่คนเดียว

https://www.facebook.com/pages/Life-is-sharing-by-หมอก้อย/283647418370082#!/photo.php?fbid=475970179137804&set=a.283684078366416.60435.283647418370082&type=1&theater



พื้นที่ชายแดนภาคใต้ ห่างไกลเพียงระยะทาง ...
ทว่าแสนชิดใกล้เสมอเหมือนในความมีเลือดเนื้อจิตใจ…
ในโรงเรียนมีแววตาของเด็ก ๆ ที่เป็นจริงเป็นจัง ...
ทั้งความหวังและการรอคอย

บนถนนหรือซอกเมืองนั้นเล่า
โกหกกันไปก็เท่านั้น …
มากด้วยความหวาดหวั่นและดวงใจบาดเจ็บ

ต่อเลยเข้ามาถึงในบ้านเรือนของพวกเขา …
อาจคล้ายความสงบเป็นเรื่องห่างไกลจากการรับรู้

ยิ่งในวันที่พวกเขา "โดดเดี่ยว" ขึ้นเรื่อย ๆ

เกือบอาทิตย์ที่นั่น
ขอบคุณใครหลายคนที่กำลังสร้าง "สะพาน"
ที่มันทอดยาวมานาน สั่นคลอน และพังทลายลง

สะพานที่ต้องใช้เพียง “ความรัก” ของคนเราด้วยกัน

หักร้างถางถากพื้นที่รกร้างอันเปลี่ยวเหงา
สุ่มเสี่ยง และหวาดระแวง




ขอบคุณ : เครือข่ายช่างภาพชายแดนใต้
(Deep South Photographers)
ที่ชักชวนลงไปตระเวนทั่ว 3 จังหวัดชายแดนใต้

**(ปล. ขอบคุณความเรียงสั้นๆ ของเพื่อนเล
- ฐากูร โกมารกุล ณ นคร ที่มันช่างเข้ากับภาพเซ็ตนี้ได้ดี)