อากัปกิริยาบอกความจริง'

, '

จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์

ในการสื่อความหมายระหว่างกัน นอกจากเราพูดเราเขียน
เราใช้สัญญลักษณ์ต่างๆแล้ว เรายังใช้ท่าทางสื่อความได้อีก บางสิ่งที่พูด
กับสิ่งที่คิดนั้นคนละอย่าง สิ่งที่พูดออกจากปาก
สิ่งที่คิดจะสะท้อนออกทางสายตาและท่าทาง

คนจะรู้คนอื่น จึงต้องใช้ความสังเกตมากขึ้นเป็นพิเศษ

ถ้าจะสอบสวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในบริษัท นอกจากสอบสวนต้นสายปลายเหตุว่า
มีข้อเท็จจริง มีพยานหลักฐานอะไรประกอบบ้างแล้ว ยังต้องสังเกตอากัปกิริยา
การเข้ามาและการออกไปของคนที่เกี่ยวข้องว่า มีอะไรส่อแสดงได้บ้าง

คนที่เข้ามาด้วยอาการหวาดกลัว พูดเสียงอ้อนวอน มาเร็ว แต่กลับช้า
คอยหันหลังกลับมามอง แล้วทอดถอนใจ ลักษณะเช่นนี้แสดงว่า
ลูกน้องคนนี้ถูกข่มเหงน้ำใจ ไม่ได้รับความเป็นธรรม

แต่ถ้าคนที่เข้ามาแล้วก้มหน้าก้มตา ลอบชำเลืองมองลักษณะหวาดกลัว
มีอาการหอบแต่เงี่ยหูฟัง เงียบ แต่ในจิตใจกำลังนึกถึงเพทุบายเอาตัวรอด
พูดจาเลอะเทอะข้างๆคูๆ ไม่กล้าสบตาผู้ใด มาช้าแต่อยากกลับเร็ว

นี่คือ คนที่มีความผิด และมีเจตนาอยากหลีกเลี่ยง

คนเป็นผูนำเป็นหัวหน้า จะตัดสินความ
จึงฟังคำพูดหรือเรื่องราวต่างๆเท่านั้นยังไม่พอครับ ยังต้องมีสายตาไว
เห็นความจริงที่ซ่อนเร้นอยู่ในอากัปกิริยาของคน
ใครมีความสามารถในการดูคนได้เก่ง ย่อมไม่ถูกหลอก
ย่อมตัดสินปัญหาได้เที่ยงธรรม ย่อมได้รับการยอมรับ
และเป็นที่พึ่งพาของผู้อื่นได้