"ครอบครัวมีกันทั้ง หมด 8 คน หนูเป็นลูกคนเล็ก
พี่ๆก็แยกย้ายกันไปมีครอบครัวใหม่ แม่เป็นโรคหัวใจ
พ่อแก่ไม่มีใครจ้างทำงาน และหนูเป็นลูกคนเดียวที่ได้เรียน
เพราะว่าที่บ้านมีฐานะยากจน
แต่ความจนก็ไม่สามารถทำให้ความฝันของหนูสลายไป
การเรียนทำให้พ่อแม่ภูมิใจเป็นสิ่งที่ทำให้หนูต้องเรียนให้ได้เอาใบปริญญามา
ฝากพวกท่าน"
นี้คือ เสียงบอกเล่าของสาวน้อยนางเอกลิเก "เล็ก" ระวีวรรณ
เกลี้ยงทองคำ ที่ปัจจุบันเธอไม่ได้มีหน้าที่แค่ดูแลครอบครัว
แต่ยังมีหน้าที่ของการเป็นนักศึกษาที่ดี ซึ่งในขณะนี้
เธอกำลังอยู่ในระดับชั้นปีที่ 4 สาขานาฏศิลป์และดุริยางคศิลป์
คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล (มทร.) ธัญบุรี
"เล็ก" เล่าว่า ตนเองได้รับทุนจากโครงการมาตั้งแต่ ม.4
เนื่องจากอาจารย์จากโรงเรียนทำเรื่องขอทุนไปให้
โดยได้รับทุนสนับสนุนการศึกษาจากโครงการจนสำเร็จระดับปริญญาตรี
12,000/ปีการศึกษา นอกจากจะได้รับทุนจากโครงการแล้ว
เนื่องจากทางบ้านมีฐานะยากจน บวกกับต้องหาเงินมารักษาโรคหัวใจของแม่
" ต้องหางานทำเพื่อเป็นการจุนเจือครอบครัวมาตั้งแต่ ม.4
ด้วยการเป็น "นางเอกลิเก" ซึ่งเป็นอาชีพที่ยึดมาจนถึงปัจจุบัน
เนื่องจากตอนเด็กๆแม่ชอบพาไปดูลิเก จึงรู้สึกชอบ
แม่จึงสอนให้ร้องลิเกเรื่อยมา
จนกระทั่งมีโอกาสเดินเข้าไปขอหัวหน้าคณะโชเล่ชาติรักเล่นลิเก
ทั้งที่ไม่มีมีพื้นฐานการร้องและการรำ มีเพียงความรู้ที่ได้รับจากที่แม่
แต่ด้วยพรสวรรค์ส่วนตัว และรักศิลปวัฒนธรรมไทย
จนทำให้เล็กได้เป็นนางเอกลิเกมืออาชีพอ "
เล็ก(ขวามือ) และเพื่อนๆ ชาวคณะลิเก
ด้วยความอุตสาหะ ความอดทน ที่อยากได้ปริญญามาให้พ่อกับแม่
เล็กจึงต้องพยายามทำทุกอย่าง ตามประสาของเด็กวัยยังน้อย
ที่อยากหารายได้มาช่วยครอบครัว พร้อมกับส่งตัวเองเรียน ตั้งแต่เด็กจนโต
เล็กเล่าว่า ตนไม่ได้มีชีวิตเหมือนกับเด็กทั่วไป ต้องรับจ้างเล่นลิเก
และเลิกงานประมาณตีสามทุกวัน ตื่นเช้าไปเรียนกับเพื่อน
หลังจากเลิกเรียนก็ต้องไปเสิร์ฟอาหาร ทำทุกอย่างจนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว
" มีบ้างที่เสียน้ำตา ย่อท้อกับชีวิต
ทำไมชีวิตไม่สบายเหมือนกับเด็กทั่วๆไป
แต่ถ้าเรามั่วแต่คิดเรื่องอย่างนั่น ชีวิตครอบครัวแม่ที่ป่วย
พ่อที่มีอายุตกงานจะอยู่อย่างนี้ จึงตัดสินทำงาน
ใช้เวลาหลังเลิกเรียนร้องเพลงตามร้านอาหาร เป็นพริตตี้ตามโชว์รูมรถ
ขายเครื่องสำอาง ศุกร์เย็น และเสาร์-อาทิตย์ ก็จะเล่นลิเก
โดยค่าตอบแทนจากการเล่นลิเกจะได้ 700-1,000 บาท/คืน แล้วแต่งาน
พวงมาลัยก็คืนละประมาณ 500บาท
ซึ่งรายได้ทั้งหมดที่ได้มาก็จะแบ่งเป็นค่าเล่าเรียน ค่าใช้จ่ายทั่วไป
เช่น ค่าหอพัก เมื่อรวมค่าใช้จ่ายและค่าหอเดือนประมาณ 5000 บาท
ที่เหลือก็ให้พ่อและแม่ "
เวลาที่เล่นลิเก
ต้องนั่งรถเมล์จากปทุมธานีไปที่จังหวัดลพบุรีกับแม่ 2 คน
แต่ระยะทางไม่ได้เป็นอุปสรรคกับเธอแต่อย่างใด "อะไรที่ทำแล้วได้เงิน
จะต้องอดทน เพื่อความอยู่รอดของตนเองและครอบครัว
ขอแค่มีแม่และพ่อเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดก็พอ
ยิ่งเวลาที่เล็กมีปัญหาก็จะปรึกษาแม่
เพราะว่าแม่เป็นคนที่ใกล้ชิดมากที่สุด
แต่ถ้ามีปัญหาที่ทุกข์ใจหรือว่าเป็นเรื่องที่ทำให้แม่รู้สึกแย่ก็จะเก็บไว้
คนเดียว เพราะเล็กคิดว่า ปัญหาทุกปัญหามีทางออก
แต่ถ้ามันเป็นปัญหาของเราแล้วทำให้คนอื่นรู้สึกแย่
เราก็ควรแก้ปัญหาด้วยตนเอง"
แต่ชีวิต "นางเอกลิเก" ไม่ได้สมหวังเหมือนในบท
ตอนจบนางเอกก็จะสมหวัง แต่ชีวิตนางเอกลิเกของเธอไม่ได้เป็นเหมือนในบท
หลังจากที่เล่นลิเกเสร็จก็จะเป็นคนธรรมดา กินนอนเหมือนกับคนในคณะ
วันไหนที่ต้องนอนที่โรงลิเกก็จะต้องปูเสื่อนอนด้วยกัน วันไหนที่ฝนตก
ฝนสาดหรือว่าหลังคารั่ว ก็ต้องขยับหรือว่าเบียดมากองกันอยู่ตรงกลาง
ซึ่งเป็นบรรยากาศอีกรูปแบบหนึ่งในโรงลิเก
"เวลาที่ออกมาหน้าเวทีไม่เคยรู้สึกเขินอาย
เพราะคิดอยู่เสมอว่าอาชีพที่ทำเป็นอาชีพที่สุจริต ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน
แต่กลับสร้างความบันเทิงและความประทับใจให้กับผู้ชม
ซึ่งบางคนไม่ได้มีโอกาสมายืน ณ จุดนี้
การร้องและการรำยังเป็นการแสดงถึงความเป็นไทยที่เลือกเรียนสาขานาฏศิลป์และ
ดุริยางคศิลป์ เพราะว่า เป็นสาขาที่ตรงกับอาชีพที่ทำงาน
ตลอดระยะเวลาที่เรียนสาขานี้ได้นำวิชาความรู้ไปประยุกต์ใช้มากมาย
ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของการร้องการรำ"
ท้ายนี้ เล็กบอกว่า อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
ก็จะสำเร็จการศึกษาเหมือนที่ตนเองและพ่อแม่รอคอย
ซึ่งถือว่าเป็นวันแห่งความสำเร็จที่จะได้ยืนถ่ายรูปครอบครัว
และคงเป็นวันที่มีความสุขมากที่สุด " ตอนนี้รอแค่เรียนจบ
เพราะโอกาสที่ตนได้ตั้งคณะลิเกเป็นของตนเองชื่อคณะ "ฆเนศศิลป์"
สำเร็จแล้วเพียงแต่ยังไม่รับงานแสดงเพราะว่า ต้องรอฉากให้เสร็จเท่านั้น "
ถือว่าเป็นประสบการณ์ของนางเอกลิเกยอดกตัญญูอนาคตไกล เราเชื่อว่า
เรื่องราวในชีวิตของเธอทั้งหมดจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความสามารถของเธอได้เป็น
อย่างดี
http://www.manager.co.th/Campus/ViewNews.aspx?NewsID=9520000080907
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น