อย่าจำวิธีพิสูจน์เพื่อนแท้
ด้วยการมองว่าใครมาอยู่กับคุณในเวลาลำบาก
เพราะจู่ๆจะไม่พบเพื่อนแท้แบบนั้น
ถ้าคุณไม่สำคัญกับเขามากพอ
หรือไม่เคยเข้าไปช่วยในเวลาที่เขาต้องการเลย
ที่แย่คือ วันไหนคุณทำให้เขาเจ็บใจเกินทน
เขาอาจเปลี่ยนเป็นศัตรูที่ร้ายกับคุณได้ยิ่งกว่าใคร
ให้จำว่าเพื่อนแท้
คือคนที่เตือนแล้วคุณยอมฟัง ก่อนทำผิดคิดพลาด
คือคนที่ชวนคุณเดินไปข้างหน้าหรือขึ้นสูง
ไม่ใช่ถอยหลังหรือจมลง
คือคนที่พาคุณคิดเรื่องดีๆของตัวเอง
ไม่ใช่พาคุณคุยเรื่องเสียๆของชาวบ้าน
คือคนที่จุดประกายความคิดพึ่งพาตนเองให้คุณ
ไม่ใช่สร้างความเคยชินในการจ้องจะพึ่งพาแต่คนอื่น
ที่สำคัญคือ เขาชี้ทางออกจากทุกข์ให้คุณได้
หรืออย่างน้อยหอบหิ้วกันและกันไปบนเส้นทางพ้นทุกข์ได้
เพื่อนแท้นอกตัว ทางพุทธเรียกว่า ‘กัลยาณมิตร’
ส่วนเพื่อนแท้ในตัว ทางพุทธเรียกว่า ‘สติ’
ดังตฤณ
กันยายน ๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น