เล็กไม่เป็น ใหญ่ไม่ได้

จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์

คนทำงาน ไม่ว่าใคร โดยทั่วไปก็อยากใหญ่ด้วยกันทั้งนั้น ได้ก้าวไปข้างหน้า
ทั้งด้วยความสามารถและด้วยอายุการทำงาน

ปัญหาก็คือ จะใหญ่ได้อย่างไร ใครที่คิดว่าเข้าเจ้านายแล้ว
จะทำให้ตนเองใหญ่ได้ ก็ต้องใช้วิธีประจบสอพลอเป็นด้านหลัก
บางคนอาจจะเป็นเรื่องของความอาวุโส คือ แก่กว่าคนอื่นเขา
เขาก็ยกให้เป็นหัวหน้า

บ้างก็อาจจะบุญหล่นทับ คือ หัวหน้าเดิมมีอันเป็นไป ทำให้ตำแหน่งว่างลง
ตนเองก็เลยได้ครอบครองตำแหน่งนั้น

คนที่ใหญ่ขึ้นมาด้วยเหตุ 3 ประการดังกล่าว
ถ้าเป็นคนที่ใหญ่โดยขาดความสามารถ จะมีปัญหาขัดแย้งในการทำงานระยะยาวครับ
เพราะการยอมรับหรือไม่ยอมรับต่อผู้นำนั้น
ย่อมส่งผลถึงการทำงานอย่างหลีกเลียงไม่ได้

ลูกน้องไม่เชื่อฟังเสียอย่าง ผู้นำก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

จึงมีคำพูดคำหนึ่งครับ เขากล่าวว่า "เล็กไม่เป็น ใหญ่ไม่ได้"

ความหมายของคำๆนี้ ก็อยู่ที่การเป็นผู้นำจะต้องมีพื้นฐานรองรับจากคนระดับล่างลงไป

คนระดับล่างจะเป็นฐานรองรับได้
ก็ต่อเมื่อคนๆนั้นมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเขา
สามารถเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกและความต้องการที่แท้จริงของวเขา
แล้วประมวลความต้องการของคนระดับล่างขึ้นมา
พัฒนาให้ก้าวไปข้างหน้าเป็นการปฏิบัติจริง

ใครมีความสามารถถึงขั้นนี้ได้
ย่อมเป็นผู้นำที่มีพื้นฐานการยอมรับที่แท้จริง
ซึ่งจะมีผลสนับสนุนการทำงานในระยะต่อไป

ผู้นำที่ไม่ยอมเล็กเสียก่อน วางตัวอยู่เหนือผู้อื่น ถึงจะใหญ่
ก็ใหญ่ไม่จริงครับ เป็๋นการใหญ่ปลอมๆ
ที่ขาดความร่วมแรงร่วมใจจากผู้คนรอบข้าง

เล็กไม่เป็น ใหญ่ไม่ได้ น่าฟังดีนะครับ