เวียนวนแหวกว่ายเวิ้ง วังวน
เวียนเกิดเวียนตายจน เหนื่อยล้า
พอทีโลกร้อนรน แรงกิเลส
ดับภพดับชาติหน้า แน่วโน้มนิพพาน
เวียนวนและแหวกว่าย
อยู่ในสาย กิเลสา
เวียนวนและเหว่ว้า
ทั้งวุ่นวาย หลายครั้งคราว
เป็นสัตว์เดรัจฉาน
ก็เนิ่นนาน เจ็บระนาว
ทุกข์ยาก ก็ยืดยาว
ไม่รู้แจ้ง ซึ่งความจริง
เป็นคน ก็หลายครา
ได้เกิดมา เป็นชายหญิง
เคยใหญ่ ยืนยงยิ่ง
เคยต่ำต้อย น้อยบารมี
เคยชั่ว เคยฉ้อฉล
เคยเป็นคน ที่แสนดี
เคยรวย เป็นเศรษฐี
ทั้งยาจก ก็เคยเป็น
เวียนวน และแหวกว่าย
มิผ่อนคลาย แสนลำเค็ญ
น้ำตา ไหลกระเซ็น
รวมกี่สาย กระแสธาร
เหนื่อยล้า มาพอแล้ว
ถึงคราวแผ้ว ผ่องนิพพาน
ลาโลก ที่ลนลาน
สู่แดนทิพย์ อมตธรรม
(แต่งไว้นานแล้ว นำเสนอบนเวที
มีสมาชิกชื่นชอบ ขอให้นำลงตรงนี้)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น