การศึกษาปัจจุบันเน้นแต่ให้เด็กรู้มากกว่าคนอื่น โดยให้เด็กไปเน้นเรียนตามสถาบันสอนพิเศษต่างๆ ซึ่งเน้นอัดเนื้อหาที่เกินความจำเป็นที่เด็กจะนำไปใช้ เพียงเพื่อสอบเข้า ทำให้ความรู้ไม่ตรงตามระดับชั้น เช่นเด็กป.6ต้องแข่งกันเข้าม.1จึงต้องเรียนเนื้อหาของ ม.1ก่อนเพื่อจะได้รู้มากกว่าเด็กระดับเีดียวกัน ทำให้เด็กกลุ่มที่เรียนพิเศษสอบเข้าได้ก่อนคนอื่น ถามว่าเด็กเก่งจริงหรือ เขาแค่รู้ก่อนเพื่อน เพราะเขาไปเรียนก่อนเพื่อนๆในชั้นเท่านั้น แต่ความจริงเขาไม่ได้เก่งกว่า เหมื่อนนำเด็กม.2มาทำข้อสอบของเด็กม.1ย่อมทำได้อยู่แล้ว เพราะเคยเรียนมาก่อน ทำให้เด็กที่ไม่รู้ก็ต้องขวนขวายไปเรียนตามสถานที่กวดวิชา ซึ่งขณะนี้ คงต้องยอมรับว่าการไปเรียนพิเศษ เหมือนว่าทุกคนต้องไปโรงเรียน ถ้าไม่ไปเรียนพิเศษก็สู้เพื่อนๆไม่ได้ ถามว่า อนาคตของเด็กเหล่านี้ัจะเป็นอย่างไร วิถีชีวิต ที่เด็กเคยอยู่โรงเรียนเล่นกีฬากับเพื่อนๆ ได้มีการเข้าสังคม ทำกิจกรรมกลุ่มอย่างที่พวกเขาสนใจ แต่ความเปลี่ยนแปลงที่เขาต้องเจอคือ เลิกเรียนต้องรีบกลับเพื่อไปเรียนพิเศษต่อ ผู้ปกครองต้องหารายได้เพิ่ม เพื่อให้เด็กได้เรียนพิเศษเหมือนเพื่อนๆ และต้องเรียนเกือบทุกวิชา เวลาตอนเย็นที่จะได้อยู่กินข้าวพร้อมหน้าครอบครัวก็หาเวลาไม่ได้เพราะเด็กๆกว่าจะเลิกเรียนก็สามสี่ทุ่ม กลับถึงบ้านก็เหนื่อย แล้วยังต้องตื่ีนแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียนให้ทัน ต้องหนีรถติดอีก แล้ววัฏจักรนี้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่ น่าจะมีการแก้ไขได้แล้ว อาจจะดูว่าทำยาก แต่ถ้าร่วมมือกันแก้ ก็น่าจะแก้ปัญหานี้ได้ อยากเสนอหนึ่งวิธีืให้รัฐบาลช่วยพิจารณา คือ ตั้งข้อกำหนดของแต่ละระดับให้ชัดเจนว่าเด็กเรียนรู้เพียงเท่านี้สำหรับชั้นนี้ และห้ามเด็กเรียนพิเศษไม่ว่าที่ไหนก็แล้วแต่ ทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียน ยกเว้นเด็กที่มีเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า2.5เท่านั้น เพื่อให้เด็กอ่อนสามารถเรียนทันเพื่อนๆในห้อง และป้องกันเด็กมีความเหลื่อมกันของความรู้ยกเว้นเด็กเหล่านั้นจะอ่านหนังสือเอง เป็นการส่งเสริมการอ่านแทนการส่งเสริมการฟังอย่างเดียว ถ้ากลัวว่าเด็กเก่งจะถดถอย ก็อาจเปิดโอกาสให้สอบเลื่อนชั้น สำหรับเด็กอัจริยะ ให้สอบผ่านไปเรียนชั้นอื่นที่สูงเท่ากับความรู้ที่เขามี แม้แต่เด็กโอลิมปิคในทุกสาขาวิชาก็ควรเลิกรับเด็กเข้าไปให้อาจารย์มหาวิทยาลัยติวก่อนไปสอบแข่งขันได้แล้ว มันไม่น่าภูมิใจเลยที่ได้เหรียญทองมาเพราะแค่รู้ก่อนประเทศอื่น ไม่อย่างนั้นทำไมไม่ส่งอาจารย์มหาวิทยาลัยไปแข่งกันเองเลย ที่เราส่งไปแข่งเพื่อวัดประสิทธิำภาพของเด็ก แต่พอเราอัดความรู้ให้ แน่นอนว่าพวกเขารับได้อยู่แล้ว กลายเป็นว่าเราโกง ไม่น่าภูมิใจอย่างยิ่ง แม้ว่าเด็กเหล่านั้นจะเก่งจริงๆ น่าจะให้พวกเด็กๆใช้ความรู้ที่เขามีกันจริงๆไปวัดกับประเทศอื่นๆ อย่างนี้น่าภาคภูมิใจที่สุดถ้าได้เหรียญทอง
Apilada Ojaroen
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น