สมัยที่หลวงปู่ตื้อโด่งดัง เป็นที่รู้จักของคนเชียงใหม่แล้วนั้น
ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดเจดีย์หลวง
ตอนนั้น มีญาติโยมมากราบนมัสการท่านเป็นจำนวนมาก
ตอนเช้าที่ท่านออกไปบิณฑบาต
แถวของชาวบ้านทั้งจากในตัวเมืองเชียงใหม่และจากที่อื่น
ที่มารอใส่บาตรหลวงปู่จะยาวมาก
ทุกๆ เช้าที่หลวงปู่ตื้อออกบิณฑบาตนั้น
จะมีสามล้อถีบมารอบริการหลวงปู่ตื้อ
สามล้อเหล่านี้ จะจูงรถสามล้อของตนตามหลังหลวงปู่อยู่ตลอดเวลา
เมื่อหลวงปู่บิณฑบาตเสร็จ หลวงปู่ก็จะขึ้นรถสามล้อกลับวัด
รถสามล้อถีบที่มาคอยให้บริการหลวงปู่นี้
นอกจากจะเต็มใจให้บริการฟรีแล้ว
บรรดาคนขี้สามล้อทั้งหลาย ต่างเชื่อกันว่า...
หากวันใดหลวงปู่ขึ้นรถของตน
วันนั้นจะเป็นวันที่โชคดี
แรกเริ่มเดิมที คนขี่สามล้อยังมีไม่มากนัก
ที่เริ่มต้นมาคอยบริการรับใช้หลวงปู่
ก็มักจะเป็นคนขี่สามล้อที่มาจากภาคอิสานไม่กี่คน
จึงจัดสรรปันส่วน แบ่งเวรกันว่า
วันไหนใครจะได้หลวงปู่ตื้อไปนั่งรถตน
การแบ่งเวรหรือแบ่บุญกันก็ทำได้ง่าย เพราะยังมีสามล้อไม่เยอะ
ต่อมา เมื่อมีสามล้อเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนถึงเกือบร้อยคัน
การแบ่งจัดสรรกัน จึงเกิดปัญหาขึ้น
เพราะต่างคนต่างก็อยากได้หลวงปู่ตื้อไปนั่งรถตน
ไม่มีใครยอมใคร
ถึงตอนนี้ จึงกลายเป็นปัญหาขึ้นมา
เมื่อหลวงปู่ตื้อบิณฑบาตเสร็จ
ก็จะมีเสียงตะโกนโหวกเหวก
มีสามล้อล้อมหน้าล้อมหลัง มะรุมมะตุ้ม วุ่นวายไปหมด
"หลวงปู่ ขึ้นรถผม... หลวงตา! ขึ้นรถผม...
หลวงตา...คันนี้ครับ คันนี้"
ประเดี๋ยวก็คันนี้ครับหลวงปู่ คันนี้ครับหลวงตา
คนนี้ก็เรียกหลวงปู่ๆ คนโน้นก็หลวงปู่ๆ
ต่างฝ่ายต่างก็นิมนต์หลวงปู่ตื้อ ร้องโหวกเหวก
ตะเบ็งเซ็งแซ่กันจนสนั่นหวั่นไหว
บางคราวเกือบเป็นจราจลย่อยๆ เลยทีเดียว
หลวงปู่ตื้อท่านก็ไม่รู้ว่า
จะตอบสนองศรัทธาคนขี่สามล้อได้อย่างไรให้ทั่วถึง...
จนกระทั่งวันหนึ่ง...
หลังจากบิณฑบาตเสร็จ
เหล่าบรรดาคนขี่สามล้อก็เปิดศึกชิงหลวงปู่ตื้อตามเคย
แต่ว่าวันนี้ ...หลวงปู่ตื้อไม่ยอมขึ้นรถสามล้อของใครเลย
หลวงปู่ตื้อเอาแต่พูดอยู่คำเดียว
"ขึ้นบ่ได้...ขึ้นบ่ได้"
บรรดาคนขี่สามล้อรู้สึกงงไปตามๆ กัน
ไม่ว่าใครจะว่าอย่างไร ท่านก็บอกอยู่คำเดียว
"ขึ้นบ่ได้...ขึ้นบ่ได้"
หลวงปู่ตื้อเดินมาเรื่อยๆ ปากท่านก็พูดไปด้วย
"ขึ้นบ่ได้...ขึ้นบ่ได้"
ท่านเดินมาจนเกือบจะถึงหน้าประตูวัด
เหล่าสามล้อก็รู้สึกผิดหวังไปตามๆ กันว่า
วันนี้หลวงปู่ไม่ได้ขึ้นรถของตนเสียแล้ว...
ฉับพลันนั้นเอง!
ก็มีสามล้อหนุ่มคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นบ้าหรือหน้ามืด
จูงสามล้อวิ่งไปหาหลวงปู่
เมื่อถึงตัวหลวงปู่ ก็อุ้มหลวงปู่มาขึ้นรถสามล้อของตัวเอง
ในใจสามล้อคนนี้คงคิดว่า
ขึ้นดีๆ ไม่ขึ้น เลยจัดบริการพิเศษ อุ้มขึ้นรถเสียเลย
พลันที่หลวงปู่ตื้อถูกอุ้มขึ้นบนเบาะรถสามล้อคันนั้น
ก็เกิดเสียงดังขึ้น ๓ ครั้ง
โป้ง! ...โป้ง! ...โป้ง!
เสียงยางทั้ง ๓ เส้นของรถสามล้อคันนั้น
แตกทั้งสามเส้น
ท่ามกลางความตื่นตะลึงของบรรดาสามล้อทั้งหลาย
สักพักหนึ่ง จึงมีเสียงหลวงปู่ตื้อพูดออกมา...
"บอกแล้วไง ขึ้นบ่ได้ ...ขึ้นบ่ได้
เห็นบ๊อละ..."
--
****************************************************************************
"ขอนอบน้อมแ่ด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
ผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น